Al jaren fantaseerden we erover om eens een jaar wat anders te gaan doen. Maar je weet hoe dat gaat, er zijn altijd redenen waarom het niet kan: werk, groot huis, kinderen, ziekte, noem maar op.
Eind 2007 hakten we de knoop door: we gaan ergens naar toe, waar zien we nog wel. In eerste instantie wilden we een wereldreis gaan maken. Maar dat zou toch wel moeilijk worden door de leerplicht en misschien wel wat erg onrustig voor de meiden.
Vervolgens zochten we naar 1 vaste plek. Allerlei landen passeerden de revue: Nieuw Zeeland, Indonesie, Nederlandse Antillen, Costa Rica, Tanzania. Overal kleefden wel nadelen aan. We besloten te gaan zoeken naar een leuke school. En wat bleek, in Moshi, in het noorden van Tanzania, staat een Internationale School. Gaspard was ooit in Moshi geweest toen hij een co-schap deed in Tanzania, 22 jaar geleden. Hij was onder de indruk van de mensen en de prachtige natuur, en wilde graag nog eens terug.
Ons eerste doel is om te onthaasten in een hele andere cultuur. Daarnaast willen we iets nuttigs doen, en toevallig loopt er in Moshi een aidspreventieproject van de Universiteit Maastricht. Dus daar gaan we allebei een bijdrage aan leveren.
De kinderen gaan op de Internationale School, waar de voertaal engels is en 48 nationaliteiten rondlopen. Tot nu toe hebben de meiden, die nu 11, 10 en 5 zijn, gemengde gevoelens over onze tijdelijke move. Ze vinden het spannend en zijn bang dat ze alles van hier gaan missen.
Aline heeft haar baan bij Sevagram per 1 juni opgezegd en zoekt iets anders als we terugkomen.
De huisartsenpraktijk van Gaspard zal worden waargenomen voor een jaar. Dus dat loopt gewoon door.
Al met al is het wel een heel gedoe. Je moet werkelijk overal aan denken. Het woonhuis moet nog verhuurd worden en zo zijn er nog meer losse eindjes. Pas als we in Moshi zijn zoeken we daar een huis. Want dat is te moeilijk, zo van afstand.
29 juli vertrekken we vanuit Frankfurt. Het begint nu echt op te schieten....
