jarig

Deze week waren Isabelle en ik jarig, zij werd 12 en ik puntjepuntje. We zijn nog nooit in de zomer jarig geweest, en we hebben ook nog nooit een verjaardag gehad zonder visite! Gelukkig wel wat post, mailtjes, sms-jes en telefoontjes. Gistermiddag zijn we met z'n vijven gaan lunchen in de stad en Isabelle geeft volgende week een groot feest. Er komen 15 meisjes mozaïekspiegels maken. De lijstjes worden gemaakt door de meubelmaker en onder begeleiding van 2 creatieve vriendinnen van st. Mauritius worden ze die middag beplakt met stukgeslagen tegels en schelpjes. Aan het eind van de middag komen de ouders voor een drankje en een hapje.

Ik heb trouwens een bijzonder verjaardagskadootje gekregen. Gistermorgen, om een uur of 11 stond er een Tanzaniaanse vrouw met een flesje olie bij de poort. Ze bleek te zijn gestuurd door Terrie, de paardrij-juf en 1 van mijn hardloopmaatjes. Ze kwam mij een bodymassage geven! Ik stond wel even raar te kijken, maar heb me er maar aan overgegeven. Het was heerlijk, over originele kadootjes gesproken. Van Gaspard en de meiden heb ik douchegordijnen en een citruspers gekregen. Nu maar hopen dat onze sinaasappelboom ook werkelijk wat sinaasappels gaat produceren. Verder nog een dingetje in de vorm van een ei, die, als je op een knopje drukt, automatisch een tandenstoker naar boven schiet. Heb ik altijd al willen hebben!

Vrijdagmorgen was weer de zogenaamde Assembly op school. Deze week moest de klas van Maria wat presenteren voor de andere klassen en de ouders. Na de presentatie is er altijd de uitreiking van de Elephants en het zingen voor de jarigen van de week. Uit iedere klas van de basisschool worden 2 kinderen in het zonnetje gezet omdat ze die week iets bijzonders hebben gepresteerd. Deze week kreeg Maria een Elephant en applaus omdat ze goed woordjes geschreven had. Ze stond te stralen. Daarna de jarigen, en tot overmaat van ramp riep iemand dat ik ook jarig was die dag. Dus ik moest voor de groep, notabene in mijn hardloopkleren en onopgemaakt, samen met 2 kinderen en een jonge leerkracht en werd toegezongen door de hele gemeente. Ze eindigen altijd met “how old are you now?” en dan tellen. Dus ik zei dat ze maar bij 40 moesten beginnen, anders zou het te lang duren.

Onze broodbakactie op de kerstmarkt was een succes, ongeveer 150 euro verdiend voor het Scholarshipprogram. Voor hier is dat een aardig bedrag. Was wel een grappige ervaring, een kerstmarkt met 28 graden. Nou ja, de temperatuur op de kerstmarkten in de Regenboog en Valkenheim, mijn oude werkplekken, kon ook altijd wel flink oplopen, maar dan binnen. En wat gebeurt er na deze actie: we worden benaderd omdat we blijkbaar goed zijn in geld verdienen voor een goed doel. We zijn door de school gevraagd om zitting te nemen in de Parents Association, een soort oudervereniging/medezeggenschapsraad. Zij doen ook aan fondsenwerving. En de badmeester kwam naar Gaspard met de vraag of wij niet iets konden verzinnen met betrekking tot het betalen van het schoolgeld van zijn dochter. Het is neet te geleuve, zeggen we dan in Limburg.

We hoorden dat er in Nederland sneeuw wordt verwacht. Onvoorstelbaar, maar wel leuk als opmaat naar Sinterklaas en kerst. In onze tuin staan 2 groene bomen met rode bloemen, die altijd 1 maand voor kerst begint te bloeien. Zo helpt de natuur toch een beetje mee aan het krijgen van een kerstgevoel. Er zijn ook al wat Zwarte Pieten gesignaleerd. Ze hebben bij de meiden chocola in de schoen gedaan, en dat nog wel zonder schoorsteen.

Vrijwilligerswerk

Langzamerhand stromen de vrijwilligersklussen binnen.

Vandaan staan we brood te bakken voor de Christmas Art Fair die dit weekend plaatsvindt bij iemand in de tuin. “Doneer 5000 shilling (ongeveer 3 euro) voor het ISM-scholarshipprogram en je krijgt gratis een home-made Christmasbread”.

Het ISM-scholarshipfund maakt het mogelijk dat getalenteerde Tanzaniaanse studenten, die dat zelf niet kunnen betalen, naar de Internationale School kunnen gaan. Vandaar uit hebben ze veel meer mogelijkheden om op een (evt. buitenlandse) universiteit toegelaten te worden. De hoop is dat deze hoog opgeleide mensen uiteindelijk een belangrijke rol gaan spelen in de Tanzaniaanse samenleving.

Twee weken geleden waren we op de jaarvergadering van de Stichting Nederlandse Taal en Cultuur-onderwijs van Arusha en Moshi. Deze stichting verzorgt het nederlandse onderwijs op school, en onze 3 meiden volgen dat om niet achter te raken. Het is een vrijwilligersbestuur met 2 betaalde leerkrachten. Ze zaten een beetje met hun handen in het haar, want de Onderwijsinspectie uit Nederland was geweest en had hen onder Verscherpt Toezicht gesteld, omdat een aantal zaken niet goed op papier staan. Nou, zei Gaspard, Aline heeft nogal wat ervaring met Inspectiebezoeken, en aangezien wij nu wat ruimer in de tijd zitten, zullen wij dat wel even oppakken. Het komt er inmiddels op neer dat ik een kwaliteitsbeleid-rapport aan het schrijven ben met allerlei verbeterplannen daar aan gekoppeld. Dacht ik door afscheid te nemen van Sevagram van de Inspectie verlost te zijn, maar nee hoor. Het grappige is dat ik het ergens ook wel weer leuk vindt. En Gaspard heeft mij teruggepakt voor het vrijwilligerswerk dat ik voor hém geregeld had, namelijk het zwemles geven aan de kleuters. Gaspard heeft trouwens zelf ook zwemles op school. Van Sabini, de badmeester, die laatst in een oranje t-shirt liep met Holland erop. Van de tweedehandsmarkt natuurlijk. Hij had geen idee waar het ligt. Laatst zag ik een Tanzaniaan op een fiets, met een fleece-vest aan, met op de rug de tekst: “Kan ik u helpen?”. Vast van een actie van C1000 of Jan Linders. Gaspard leert van Sabini borstcrawl, vlinderslag, en gaat nu bijna iedere ochtend zwemmen.

Het werk in het KCMC gaat wat traag. We, vooral Gaspard, hebben hard gewerkt aan een voorstel voor verbetering van het computernetwerk en de voorwaarden voor implementatie van een electronisch patiëntendossier. Het hoofd ICT is nog steeds enthousiast, maar van zijn kant komt er weinig. We hebben vernomen dat hij het nogal druk heeft met het importeren van Japanse auto's en huizenverhuur. Nu snappen we ook waarom zijn mobiele telefoon om de haverklap gaat, niet alleen om de computerproblemen van het KCMC op te lossen dus.

Nog een vrijwilligersklus: Gaspard gaat, op veler verzoek, een cursus Webdesign voor beginners geven op 5 zaterdagochtenden op school.

En als laatste hebben we ons, op verzoek van de school, ontfermd over een nieuw vriendinnetje van Anna. Tyra-Leigh is pas op school gekomen en zit intern omdat haar ouders aan de kust onder Dar es Salaam wonen. Ze heeft erge heimwee en vindt weinig aansluiting bij de andere meiden, die overwegend swahili spreken. Zelf is ze geboren in Zuid Afrika en spreekt engels. Dit weekend komt ze voor de eerste keer bij ons logeren. Het is een lieve meid, en het doet Anna ook goed, dus een zogenaamde win-win-situatie. Wauw, dat laatste woord kan ik misschien wel gebruiken in mijn Kwaliteitsplan.

Kortom, het is niet alléén maar feesten en relaxen hier.

Feesten

Het leuke van in zo'n internationale gemeenschap zitten is dat je kennis maakt met allerlei feesten. Gisteren hadden we de Britse Guy Fawkes bonfire and fireworksparty. Ergens in de 17e eeuw heeft ene Guy Faulkes geprobeerd de Houses of Parliament in Londen in de fik te steken, maar dat is mislukt. Nu wordt dit elk jaar gevierd met een grote brandstapel, waarop Guy zelf wordt neergelegd, als pop. In Moshi doen ze dat laatste maar niet, want het zou misschien als iets heksachtigs kunnen worden geïnterpreteerd. Er was dus een kampvuur, vuurwerk (het hele jaar te koop), eten en geen bier. Geen bier, en dat op een Brits feest? David en Elaine, de organisatoren van het feest, zijn pastors van de Anglicaanse kerk hier, en worden niet geacht alcoholische versnaperingen te verstrekken. Maar het stond ons vrij om zelf wat mee te nemen, en dat hebben we toen maar gedaan. Beetje stiekem, vanonder de tafel, maar het smaakt wel des te lekkerder.Vanavond hebben we Halloween op school. Kinderen mogen voor “ Trick or Treat” langs de deuren van de leraren die op de schoolcampus wonen, en daarna is er een bbq en kinderdisco. Eigenlijk worden we geacht verkleed te komen, maar ja, al onze verkleedkleren liggen op de Oosterweg. Daar denk je toch niet aan, als je een jaartje naar Afrika gaat.Morgenavond is er een Duitse Sint Maarten. Maria mag mee met een geleend lampionnetje, duitse liedjes zingen. De route is van tevoren al gepland, de mensen die bezocht worden zijn geïnstrueerd om wat lekkers in huis te halen, en de echt kleintjes gaan met de auto. Het zal Maria Wurst zijn, hoe het is georganiseerd, als er maar snoep in haar zakje komt.

En afgelopen weekend hadden we dus het Oktoberfest, net als in Valkenburg! We zijn 1 avond geweest, en het leuke was dat dit feest helemaal gemengd Tanzaniaans-Europees was. De organisatie was een combinatie, en daardoor ook het personeel, de optredens en de bezoekers. En dat is een verademing, in een wereld die toch nog vaak gescheiden is. Net als Duitsers zijn Tanzanianen gek op bier, dus dat verbroedert wel.

Officieel is de kleine regentijd begonnen, maar er is nog amper een druppel gevallen. Gisteren wel plotseling een harde storm en de lucht was bruin van het stof. Nu ligt dat stof overal in huis, doordat de ramen bijna allemaal open stonden. Het is iedere dag bijna 30 graden, en een verfrissend buitje zou geen kwaad kunnen. Al was het maar om de wegen wat minder stoffig te laten worden.

Maria's Engels gaat met sprongen vooruit. Zo leuk als je haar hoort kletsen met andere kinderen. Ze is helemaal niet bang om fouten te maken. Ook thuis gooit ze er af en toe wat doorheen. Isabelle zei “dank je” toen Maria haar iets gaf, en Maria antwoordde met “you're welcome!” In bed: “Anna, wil je niet het hele laken taken!” Vertaling van “wait for me”: wacht voor mij! Trouwens, Anna en Isabelle gaan ook heel goed. Isabelle had een prima score op een engelse toets, nog beter dan sommigen die engels als hun moedertaal hebben. En ik werd laatst hard uitgelachen door de dames toen ik per ongeluk “I didn't saw” zei in plaats van didn't see. Of die keer dat ik “I will bell you” zei, daar hebben ze het nog steeds over.

Na sowas... das gibt es doch nicht?

Anna's fieldtrip

Dit was echt zooooo cool!! Ik ging op fieldtrip met onze klas en de kids van Arusha.
We gingen op een soort van Safari en ik zag echt zoveel dieren; zoals giraffen, zebra's,buffels en apen. We hebben zelfs op een afstand van ong.15 meter van de buffels gelopen!
Er was een meneer en die vertelde alles wat je moest doen als ze op je af kwamen; luister maar:

• Loop in groepjes van ongeveer 8 
  
• Loop langzaam en omstebeurt
  
• Als ze op je afkomen vorm dan een grote groep en blijf helemaal stil staan
  
• Niet wapperen met dingen of schreeuwen; zo laat je ze schrikken
  

Dit zijn dingen die je moet doen als je bij Buffels LOOPT.
Dus, als je een keer op safari gaat, volg deze regels.

Aan het eind van de dag ging ik naar het huis van Georgina.
Dat was een meisje uit Arusha, waar ik kon slapen die nacht.Georgina had ook haar beste vriendin uitgenodigd en dat meisje heette Tara. Tara was ook heel aardig. Tara had ook een meisje uit mijn klas uitgenodigd en heette Abella. Dus we waren met z'n vieren in het huis van Georgina; Anna, Abella, Tara en Georgina. Het was echt heel leuk.

De volgende dag gingen we naar de international school van Arusha. Daar waren best wel veel kinderen verkleed voor Halloween. Vet lomp....

Door Anna