Ook al wordt deze blog helemaal niet meer gelezen, zoals blijkt uit Google-analytics, ga ik toch gewoon door met schrijven. Het is wel even slikken, van 900 hits per maand toen we nog in Tanzania zaten, naar 0 in Nederland. Inderdaad, er is natuurlijk ook minder spectaculairs te melden. Toch gebeuren er nog steeds interessante dingen, die met Moshi te maken hebben. Er had een Spaanse familie een week ons huis geboekt via de homelidays-site. Ze zijn maar een paar uur gebleven, omdat er op dat moment geen electriciteit was en het huis niet helemaal was zoals ze verwacht hadden. Terwijl het er prima en gezellig uitzag en er een verse maaltjd op tafel stond. Ze schijnen zich erg bot gedragen te hebben. Hebben zelfs het eten in het kippenhok gestort! Volgens mij hebben ze last gehad van de cultuurschok en dat op onze accomodatie geprojecteerd. Terwijl Gaspard ze op alles had voorbereid en veel voor ze heeft geregeld, want hij heeft welgeteld 64 mails moeten sturen om al hun vragen te beantwoorden. En dan noem ik nog niet eens het aantal telefoontjes via Skype. Nou ja, snel vergeten maar.
Mijn schoonouders hebben op 7 augustus een heel geslaagd tuinfeest gegeven, met catering door onze vrienden Mark en Els van mobiel restaurant de Krux. In plaats van kadootjes vroegen ze een bijdrage voor 1 van de projecten in Moshi. En zo kunnen we 1520 euro schenken aan Stichting Maisha Mapya, die scholingstrajecten verzorgt voor kansarme jongeren.
Op dit moment zit ik op het spaanse La Palma bij m'n ouders in de Casa Bonita, met de kinderen en Manouk, vriendin van Isabelle. Het is heerlijk, al veel gezwommen en uitstapjes gemaakt. Vandaag is de Kalima weer opgestoken, de wind uit het oosten met warmte uit de Sahara. Vanmorgen vroeg was het al 32 graden. Maar ik zag dat het in Maastricht ook 34 graden was. De Kalima speelde een belangrijke rol bij het ontstaan van de bosbranden van 2 weken geleden. Het vuur was waarschijnlijk ontstaan door vuurwerk, maar kon heel moeilijk geblust worden door de harde wind. Het was zo'n 44 graden op het eiland, en dan ook nog een brand blussen in je brandweerpak. Onmenselijk bijna. M'n ouders hadden hun koffertjes klaarstaan voor een eventuele evacuatie, maar dat was gelukkig niet nodig. Wel even interessant om je dan te bedenken wat je eigenlijk mee wil nemen. Op een rit naar het zuiden, naar vulkaan San Antonio, zagen we hoeveel schade de brand heeft aangericht. Bij de vulkaan hebben we een ritje op kamelen gemaakt, een erg toeristische actie, maar goed. Maria wilde vooral heel graag, maar toen ze flink zat te schommelen hoog boven de grond, was het krijsen.
Gaspard is aan het werk, en heeft het naar zijn zin. Wat zo'n jaartje weg al niet kan bijdragen aan je werkplezier. In huis zijn we van alles aan het veranderen. Dat komt ook door zo'n jaar, je bekijkt je eigen huis weer met een andere blik. Heb m'n eerste behangervaring opgedaan, onder leiding van Margriet. Ook de praktijk ondergaat een renovatie, omdat Floor erbij komt als huisarts.
Ik heb een nieuwe baan, vanaf 1 september: als arts bij het U-center, een privé-kliniek voor o.a. verslavingsziekten in Epen, 20 uur per week. Daarnaast ga ik een beroepsopleiding tot coach volgen, bij de Alba-academie, 1 avond per week. Wat ik daar precies mee ga doen in de toekomst is nog open, maar het is iets wat ik allang wil. Ik vind het een erg leuk pakket, werken en studeren. En daarnaast nog genoeg tijd voor de kinderen, sociale activiteiten en hardlopen.
