De zaterdag voor we vertrokken, de dag van de bruiloft, werd Maria ziek. Hoge koorts, boven de 40 graden. Er waren ook anderen ziek, dus de kans was groot dat het een virus was. Maar omdat we geen malaria-medicatie hadden genomen, sloeg de schrik me om het hart. Dus ben ik haar maar gaan behandelen. Het was wel even spannend of ze niet te ziek was om te vliegen, maar gelukkig ging het zondag alweer iets beter. We zijn wel op de bruiloft geweest, maar helemaal erbij waren we niet. Anna kreeg 's avonds een flinke huilbui, ze wilde in Tanzania blijven, ze vindt de mensen zo lief en zou Linda weer zo gaan missen. Nu weten we niet wanneer we weer kunnen gaan, en dat vond ze moeilijk te verwerken. In ieder geval gaat ze sparen voor een ticket.
In Nairobi hadden we 1,5 uur vertraging en daar werd Anna ook ziek. Dus de terugreis was geen pretje met 2 zieke kinderen die om de haverklap naar de toilet moesten, alleen maar wilden slapen op zo'n onhandige vliegtuigstoel en niets wilden eten en drinken. Op Schiphol stond Gaspard ons op te wachten bij de bagageband en ik was stomverbaasd. Hoe wist hij dat ik wel wat hulp kon gebruiken met 5 koffers en 2 zieke kinderen? En hoe was hij door de douane heengekomen? Wat bleek: hij was een weekendje met Isabelle naar Londen gegaan en een uur voor ons geland. Kaj stond ons ook nog op te wachten met Lennart, even koffie gedronken en toen naar huis. Het was heel koud en er lag sneeuw. Om 21.30 eindelijk thuis, bleek de verwarming kapot.
Maria is op maandag nog thuisgebleven ivm algehele slapte, Anna wilde perse naar school. Wat een contrast, van de droge bruinrode aarde naar de sneeuw. Ik kon het de eerste dagen gewoon niet warm krijgen.
Afgelopen zaterdag hebben we gesleed op een heuse skipiste op de Cauberg, wat een giller. Het is zelfs op het Journaal geweest. En zondag in de wei van de Roksjes, met voor de ouders een heuse steh-tisch met koek en zopie.
Nu is de rust wel weergekeerd. Voor mij is het heel goed geweest om terug te gaan. Het heimwee-gevoel is minder, wat blijft is een warm gevoel over Moshi en over de mooie tijd die we gehad hebben. Het weten dat er nog een plek op de wereld is waar ik me thuis voel, en dat het hier in Nederland ook goed is.
Nou, dit lijkt me eigenlijk wel een goed einde voor deze weblog. Dank, aan iedereen die de blog gevolgd heeft en voor de reacties. Wie weet begin ik nog wel een keer een nieuwe, want het is leuk om te doen.
KWAHERI!
dinsdag 12 januari 2010
vrijdag 1 januari 2010
Gelukkig Nieuwjaar
Oftewel: heri ya mwaka mpya!
Onze vakantie in Tanzania zit er alweer bijna op. Ik heb begrepen dat ons wederom een groot temperatuursverschil te wachten staat a.s. zondag. Het is omgevlogen. De 5 dagen aan de kust waren heerlijk. We hebben geen autopech gehad, een nieuwe ervaring op zo'n lange reis (6 uur rijden). De tweede dag zijn we gaan snorkelen bij een koraalrif, prachtig. Maria heeft ook gesnorkeld en was zeer onder de indruk van de onderwaterwereld die zich onder haar openbaarde. Verder hebben de kinderen heerlijk met elkaar gespeeld, voornamelijk met zand, water en schelpen. Er was ook een Amerikaans gezin mee, dus de meiden hebben volop hun engels kunnen oefenen. Het is helemaal terug. Net als Anna's swahili met Linda.
De afgelopen week hebben we leuke bekende dingen gedaan, zoals naar de tweedehandsmarkt, naar de stad en naar school. Ik had gelamineerde foto's mee voor Gaspard's favoriete marktkoopvrouw en voor de fietsenwinkel. Ze vonden het helemaal geweldig om een foto van zichzelf te krijgen. Op de markt ontstond een hele opstopping met allemaal verkoopsters.
Gisteren heb ik nog een bezoekje gebracht aan de school waar Anna, Tunde en Nadine voor muziek gemaakt hebben bij de kerstgrot. (klik op de link voor een berichtje en een foto van de meiden)Indrukwekkend wat Frida doet voor kansarme jongeren. Ze leidt ze op voor banen in de toeristensector, en ze vinden vrijwel allemaal een baan.
Verder hebben we gisteravond het eerste deel mee mogen maken van een bruiloft hier, van Nederlandse Selma met Tanziaans/Duitse Ngomi. Was erg leuk, met veel Tanziaanse rituelen. En meteen oudejaarsavond, wat een beetje een bezoeking was, met Maria die om half negen al naar bed wilde en Anna die buikpijn en het koud had. Uiteindelijk heeft Maria nog een uurtje geslapen en waren we om 00.45 weer thuis. Er was prachtig vuurwerk, maar de champagne ben ik klaarblijkelijk misgelopen. Voor het eerst in 25 jaar geloof ik. En zonder Gaspard en Isabelle voelde ook wel erg kaal. Morgen is de echte bruiloft, het schijnt dat er wel 400 mensen komen. Ben heel benieuwd hoe het zal zijn. Een voorrecht om mee te maken. De volgende ochtend worden we om 4 uur opgehaald door de taxi, om 6 uur eerst met een klein vliegtuigje naar Nairobi en dan naar Schiphol. De volgende dag barst het gewone leven meteen los, kinderen naar school, ik werken en naar Eindhoven voor de opleiding. We krijgen amper tijd om de koffers uit te pakken en te acclimatiseren. Nou ja, het is niet anders. Maria heeft trouwens weer een voortand, zo mooi om te zien, er komt elke dag wel een millimeter bij. Groeizame temperaturen zullen we maar zeggen.
Ik ben benieuwd wanneer we hier weer terug zullen komen. Het huis is weg, alle spullen gaan terug naar Nederland. Anna wil zeker elk jaar naar Moshi. Ik eigenlijk ook wel, we hebben inmiddels wel wat duurzame vriendschapsbanden opgebouwd. Gaspard wordt mogelijk nog betrokken bij 1 of ander project vanuit Nederland, dus de kans is groot dat hij ook weer gaat.
Wel voel ik dat het anders is, om nu hier te zijn. Ben nu meer een bezoeker, terwijl ik me vorig jaar meer inwoner voelde. Een mooi afbouwschema. O ja, afbouwschema's.... maandag weer aan het werk in de verslavingskliniek. Nog maar even niet aan denken.
Onze vakantie in Tanzania zit er alweer bijna op. Ik heb begrepen dat ons wederom een groot temperatuursverschil te wachten staat a.s. zondag. Het is omgevlogen. De 5 dagen aan de kust waren heerlijk. We hebben geen autopech gehad, een nieuwe ervaring op zo'n lange reis (6 uur rijden). De tweede dag zijn we gaan snorkelen bij een koraalrif, prachtig. Maria heeft ook gesnorkeld en was zeer onder de indruk van de onderwaterwereld die zich onder haar openbaarde. Verder hebben de kinderen heerlijk met elkaar gespeeld, voornamelijk met zand, water en schelpen. Er was ook een Amerikaans gezin mee, dus de meiden hebben volop hun engels kunnen oefenen. Het is helemaal terug. Net als Anna's swahili met Linda.
De afgelopen week hebben we leuke bekende dingen gedaan, zoals naar de tweedehandsmarkt, naar de stad en naar school. Ik had gelamineerde foto's mee voor Gaspard's favoriete marktkoopvrouw en voor de fietsenwinkel. Ze vonden het helemaal geweldig om een foto van zichzelf te krijgen. Op de markt ontstond een hele opstopping met allemaal verkoopsters.
Gisteren heb ik nog een bezoekje gebracht aan de school waar Anna, Tunde en Nadine voor muziek gemaakt hebben bij de kerstgrot. (klik op de link voor een berichtje en een foto van de meiden)Indrukwekkend wat Frida doet voor kansarme jongeren. Ze leidt ze op voor banen in de toeristensector, en ze vinden vrijwel allemaal een baan.
Verder hebben we gisteravond het eerste deel mee mogen maken van een bruiloft hier, van Nederlandse Selma met Tanziaans/Duitse Ngomi. Was erg leuk, met veel Tanziaanse rituelen. En meteen oudejaarsavond, wat een beetje een bezoeking was, met Maria die om half negen al naar bed wilde en Anna die buikpijn en het koud had. Uiteindelijk heeft Maria nog een uurtje geslapen en waren we om 00.45 weer thuis. Er was prachtig vuurwerk, maar de champagne ben ik klaarblijkelijk misgelopen. Voor het eerst in 25 jaar geloof ik. En zonder Gaspard en Isabelle voelde ook wel erg kaal. Morgen is de echte bruiloft, het schijnt dat er wel 400 mensen komen. Ben heel benieuwd hoe het zal zijn. Een voorrecht om mee te maken. De volgende ochtend worden we om 4 uur opgehaald door de taxi, om 6 uur eerst met een klein vliegtuigje naar Nairobi en dan naar Schiphol. De volgende dag barst het gewone leven meteen los, kinderen naar school, ik werken en naar Eindhoven voor de opleiding. We krijgen amper tijd om de koffers uit te pakken en te acclimatiseren. Nou ja, het is niet anders. Maria heeft trouwens weer een voortand, zo mooi om te zien, er komt elke dag wel een millimeter bij. Groeizame temperaturen zullen we maar zeggen.
Ik ben benieuwd wanneer we hier weer terug zullen komen. Het huis is weg, alle spullen gaan terug naar Nederland. Anna wil zeker elk jaar naar Moshi. Ik eigenlijk ook wel, we hebben inmiddels wel wat duurzame vriendschapsbanden opgebouwd. Gaspard wordt mogelijk nog betrokken bij 1 of ander project vanuit Nederland, dus de kans is groot dat hij ook weer gaat.
Wel voel ik dat het anders is, om nu hier te zijn. Ben nu meer een bezoeker, terwijl ik me vorig jaar meer inwoner voelde. Een mooi afbouwschema. O ja, afbouwschema's.... maandag weer aan het werk in de verslavingskliniek. Nog maar even niet aan denken.
Abonneren op:
Posts (Atom)