Afgelopen weekend was er weer een HASH, in Marangu, aan de voet van de Kilimanjaro. In de uitnodiging stond dat je er alleen kon komen met een 4WD, en dat klopte. Smalle weggetjes, steil omhoog en dan weer naar beneden, vol met stenen en kuilen. We hebben een prachtige wandeling gemaakt, door plantages, regenwoud, over riviertjes en langs watervallen, en over afro-limburgse heuvels. Langs de wandelroute weer veel dorpsbewoners, die het gezellig vinden om mee te lopen of de weg te wijzen. Maria werd gewoon opgetild door een vrouw en naar de andere kant van de rivier gebracht. Ze zag natuurlijk dat wij het al moeilijk genoeg hadden met onszelf. Na een wandeling van 2 uur, die door de meiden zonder wanklank werd volbracht (uniek!), kwamen we aan bij the Farmhouse van Simon en Tara. Het vakantiehuis ligt in het geboortegehucht van Simon en heeft een aantal gastenkamers die gebruikt worden voor mensen die de Kilimanjaro gaan beklimmen. Tara is een Amerikaanse die als onderzoeker in het KCMC werkt. Simon is een geval apart, hij heeft het al 2x gepresteerd om binnen 9 uur de Kilimanjaro op en af te rennen. 5895 meter hoog, toeristen doen het in 7 of 8 dagen....
We hadden 2 kamers geboekt, zodat we niet 's avonds door het halfduister die ellendige weg terug hoefden te rijden. Nee, dat deden we de volgende morgen: na 500 meter raakte Gaspard (gelukkig niet ik) met de onderkant van de auto een steen en een enorm geratel was het gevolg. We konden echt niet verder rijden. Binnen de kortste keren stonden er 5 mannen en 20 kinderen rond de auto. Gelukkig had er 1 wat gereedschap en na 2 uur oponthoud in de zon konden we verder rijden. Maar dat kwam vooral omdat Gaspard toen bedacht dat door de auto even in de achteruit te zetten, hij de boel kon deblokkeren. Tijdens het wachten zat Isabelle de hele tijd op een steen met een gezicht zoals je dat ziet bij pubers in het programma “Groeten uit de Rimboe”, Anna vroeg om de paar minuten om wat lekkers en hoe lang het nog zou duren en Maria ging spelen met een dorpsjongetje. En ik probeerde de moed erin te houden. De as van de 4WD is in ieder geval gebroken en nu staat-ie weer in een garage. Ons autootje ligt toch wat te laag voor dit soort wegen.
Gisteravond kregen we Nieuwe Vrienden (oké, Kennissen) te eten. Gaspard ging Thais koken, dat was wel even wennen, hij had al zeker 3 maanden niet meer voor een grotere groep gekookt. En we zijn hier natuurlijk iets minder goed geëquipeerd dan in Nederland. Hoewel de eerlijkheid ons gebiedt te zeggen dat er toch alweer wat apparaatjes het huis binnen zijn gekomen. Gaspard moet zijn gebruiksaanwijzingenverslaving natuurlijk wel een beetje onderhouden. Ik heb trouwens geen enkel recht van spreken, want ik koop kussenhoesjes, lampjes en leuke dingetjes voor aan de muur. Het is allemaal niet zo duur en dan is het soms moeilijk om de verleiding te weerstaan. Ons eerste idee van alles zeer Basic, tja, daar houden we ons dus niet echt aan.
Maar: als we er weer vanaf moeten, zetten we alles gewoon op de door Gaspard geopende Tanzaniaanse Marktplaats!
