Al met al hebben we het toch nog druk gehad met Sinterklaasactiviteiten. Eerst pakjesavond met een bevriend Nederlands gezin, René en Christine en hun 2 kinderen. Sanne en Sil zijn allebei nog "believers", net als Maria. Natuurlijk veel minder en kleinere kadootjes dan op pakjesavond in Geleen, maar de meiden waren overal blij mee. De volwassenen hadden surprises en een gedicht voor elkaar gemaakt. Ondanks dat we nu veel meer tijd hebben, begonnen we natuurlijk pas op de dag zelf en kregen het amper op tijd af. Omdat wij regelmatig problemen met de auto hebben, kregen we een auto van papier-maché met alles erop en eraan, met een gedicht over de talloze reparaties die Solomon voor ons regelt, waarna hij zich bezat met het wisselgeld. Wij hadden voor hun een reservehut van palmbladeren gemaakt, omdat ze nogal wat problemen hebben gehad met hun huis, met het warme water, de electriciteit en de internetverbinding. En hun containers uit Nederland deden er 7 maanden over, in plaats van 6 weken, en de helft van de spullen kwam beschimmeld aan. Ook genoeg ingrediënten dus voor een leuk gedicht.
De dag erna ben ik met de meiden naar Arusha gereden, voor de Sinterklaasmiddag met de Nederlandse gemeenschap van Moshi en Arusha, Moet je nagaan, rijd je bij wijze van spreken van Valkenburg naar Eindhoven, voor een Sinterklaasfeestje. Maar ja, het was onze enige kans op het zien van een echte Sinterklaas. Die zich wel had aangepast aan het klimaat, want hij liep op sandalen. Hij kwam aan in een Toyota Pick-up, met 2 geschminkte Nederlandse Zwarte Pieten, temperatuur ongeveer 25 graden. Wat zal de Maasai-portier hebben gedacht toen hij het tafereel aanschouwde? De kinderen hebben er in ieder geval wel van genoten.
Aan het eind van de middag waren we nog uitgenodigd voor de "Nicolausfeier" van de Duitsers. Daar kwam de Kerstman een klein kadootje brengen voor alle kinderen en de verlanglijstjes voor kerst in ontvangst nemen, met daarna kerstliedjes zingen en een barbeque. Ze houden erg van zingen, de Duitse Mutti's. Op 11 november "Sankt Martin" en nu weer over de "Leckerei in der Weinachtsbäckerei" en "Wenn die erste Kerze brennt". Het was moeilijk om niet te lachen. Maar ontzettend aardig dat we worden uitgenodigd, en om te zien hoe elders feesten gevierd worden.
Vanavond hebben we onze kerstboom uitgeklapt. Een boompje van een meter hoog, met sterren die steeds van kleur veranderen, ongelofelijke kitsch. Anna heeft zich al bezighouden met inrichten van de kerststal. Een barbie speelt voor Maria en de ganzen van het ganzenbordspel fungeren als staldieren. Hadden we maar wat meegenomen uit Nederland, maar daar denk je natuurlijk niet aan, midden in de zomer.
