schoonouders

Zaterdagavond bleven Skye en Nicoli slapen, een vriendinnetje en vriendje van Maria. Voor hun allebei hun eerste logeerpartij. De volgende dag waren ze natuurlijk vroeg wakker. We zeggen altijd: “niet met deuren spelen”. Maar op een onbewaakt ogenblik deden ze dat toch. We hoorden een enorm gekrijs. Nicoli voelde een weerstand, duwde even flink door en dacht dat Maria aan 't lachen was. Maar nee, ze zat met haar duim tussen de deur, aan de scharnierkant. Het was niet gebroken, wel een wondje en flink dik. Een pleister met een valentijnshart erop getekend hielp wat tegen de pijn. Dat was het begin van Gaspard's verjaardag.
We hadden besloten het in gezinsverband te vieren met een uitje naar de Kilemakyaro-lodge. We hebben lekker gezwommen en in de zon gelegen, en omdat we weten dat de keuken niet al te snel is, bestelden we om 16.00 het eten. Om 17.30 werd het geserveerd en het was het slechtste wat we tot nu toe hebben gegeten in Tanzania. Koude friet, kleine verbrande drumsticks, een hotdog met een broodje dat over was van het ontbijt, verdrinkend in chilisaus met een koud worstje, ook nog hele kleine porties, maar dat laatste was in dit geval niet erg. Gaspard vroeg de manager te spreken. Ja, ze hadden al 3 maanden problemen met deze kok... Uiteindelijk hoefden we de helft te betalen, maar daar gaat het natuurlijk niet om. De hangmat die we aan Gaspard hebben gegeven viel gelukkig wel in de smaak.
Gisteren leek het erop dat de regentijd is begonnen. Op maandagmiddag run ik de Funrunclub, beetje gezellig hardlopen met de kinderen uit de hoogste klassen van de basisschool. Doel is om ze voor te bereiden op de 5 km die tegelijk met de marathon wordt gelopen op 1 maart. We hadden het terrein nog niet verlaten of de regen kwam met bakken uit de hemel. Iedereen nat tot op z'n ondergoed, overal diepe plassen en modder. Op de motorkap van de Suzuki was een enorme tak terechtkomen, deuk. Toen ik thuis kwam, had ik het voor het eerst echt koud hier. Hete douche, warme sokken aan en even onder een fleecedeken. Een uur later scheen de zon, en hup het zweet breekt je weer uit.
Gisteravond zijn m'n schoonouders gearriveerd. Het leek wel Sinterklaas, zoveel handige en lekkere dingen kwamen er uit de koffer. Ik maakte een cracker met de meegebrachte jonge kaas, en het water liep me in de mond. Grappig dat zoiets normaals plotseling haute cuisine wordt, als je het maar lang genoeg niet eet.
Overigens loopt het goed met de sponsoring van het Scholarshipprogram, geweldig! Ik word er wel een beetje zenuwachtig van, nu moet ík nog goed gaan lopen. Ben de trainingskilometers flink aan het terugschroeven, want ik moet niet oververmoeid aan de start verschijnen. Tot nu toe ben ik de enige van het ISM-team die de hele marathon doet, de meesten doen de halve. Waarschijnlijk zijn zij al door ervaring wijs geworden. Ach, ik ga het gewoon halen, geen gezeur.
Gaspard is met zijn ouders Moshi al in geweest. Ze vonden het tamelijk indrukwekkend, op de foto's ziet het er toch wel iets geciviliseerder en minder druk uit dan in het echt. Hebben al hun eerste souvenirtje gescoord. 's Middags regende het weer, tja daar zijn ze toch niet voor uit Nederland gekomen... We zullen het maar optimale acclimatisatie noemen. Daarna een rondleiding op school, en even koffie gaan drinken bij een vriendin, van wie we een tros bananen uit eigen tuin meekregen. En of het programma van de eerste dag nog niet enerverend genoeg was: 's avonds kregen we de langste powercut tot nu toe. Pas vanmorgen hadden we weer stroom. En toen bleek het water ook nog op, en konden we niets uit de reserveput oppompen omdat er geen electriciteit was. Maar gelukkig vonden ze het niet erg, want het deed ze erg aan vroeger denken. Vrijdag tot dinsdag gaan m'n schoonouders op safari, met z'n tweetjes met chauffeur, naar Tarangire, Serengeti en de Ngorogorokrater.