Zo langzamerhand begin ik zenuwachtig te worden voor de marathon. Deze week rustig aangedaan, nergens een pijntje, gunstige weersvooruitzichten, en waarschijnlijk het meeste sponsorgeld opgehaald. Dus het moet gaan lukken.
Mimi en Rob, m'n schoonouders, zijn veilig teruggekomen van een geweldig mooie safari. Veel dieren en prachtige landschappen gezien. Ze hebben zelfs gekampeerd, weliswaar in een grote tent met badkamer, maar toch, het blijft een tent. 's Morgens hoorden ze wat gesnuif en gebrom, liep er een familie olifanten voorbij. Vooral Mimi was moe bij thuiskomst, want ze hadden wel 1200 km gereden, grotendeels over hobbelige wegen.
In de tussentijd waren Anna en Gaspard met Anna's klas op fieldtrip in Magara, vlakbij Lake Manyara National Park. Het was fantastisch. De eerste nacht en ochtend wel heel veel regen, maar dat mocht de pret niet drukken. Het ontbijten in de regen was heel bijzonder, een bakje cornflakes waarbij regenwater melk overbodig maakte. Ze hebben 3 stammen bezocht en interviews afgenomen over hun leven. Verder gezwommen onder een waterval en een flinke wandeling gemaakt. Gaspard had onze Pajero meegenomen en die rammelde bij thuiskomst aan alle kanten, de wegen waren zo slecht. Ja, zei mister David, Anna's onderwijzer, achteraf: “meestal komen de auto's kapot terug, vandaar dat ik dit jaar míjn auto maar heb thuisgelaten”. Dus Solomon kon meteen aan de slag. Gisteren zijn Gaspard en z'n vader naar Marangu vertrokken, om vandaar uit naar de eerste hut op de Kilimanjaro te wandelen. Vanmorgen telefoon, de Pajero startte niet meer. Ter herinnering: op precies dezelfde plaats hebben we met de Suzuki een aantal uren stil gestaan door een steen. In ieder geval, Solomon kon weer aan de bak, met de Suzuki naar Marangu. Hij heeft de Pajero aan de praat gekregen en de mannen moeten nu thuis zien te komen met de Suzuki. En dan te bedenken dat we in het begin alleen een fiets hadden, en ons nu amper kunnen redden met 2 auto's. Om de beurt moeten ze naar de garage.
Anna's verjaardag kon ze gelukkig toch thuis vieren, omdat de fieldtrip 1 dag korter was dan gepland. Natuurlijk super dat haar bopa en boma erbij waren. 's Middags zijn we gaan zwemmen. Eindelijk hebben we al onze verjaardagen gehad, 5 in 3 maanden. En in plaats van winterverjaardagen, nu allemaal bij tropische temperaturen.
We realiseren ons hoe bijzonder het allemaal is: Gaspard die met Anna mee op schoolreisje kan, met zijn vader een stukje Kili kan beklimmen, en op een verjaardag niet tussen spreekkamer en taart heen en weer hoeft te rennen.
Maria had gisteren het feestje van Malaika. Haar moeder is Amerikaans en dat was wel te merken aan het thema van het feestje: een heuse Miss-verkiezing, met de jongens van de klas en de ouders als toeschouwers. Alle meiden in lange jurken, opgemaakt, op hakjes. Ze moesten hun hobbies vertellen en een raadsel voor de toeschouwers over hun streek van herkomst. Die streken waren plekken in Tanzania, en Maria was Miss Pangani. Er was gelukkig geen badpakken-onderdeel en uiteindelijk kregen ze een kroontje en waren ze allemaal winnares. Als Opzij-vrouw vond ik het natuurlijk maar zo-zo, maar ja je past aan.
Maandagavond vertrekken Mimi en Rob weer. Bijna hadden ze zondagavond al op het vliegveld gestaan, maar gelukkig toch even op het ticket gekeken.
