Vrijdag, een ruime week geleden, zijn Jacqueline, Marcel, Doris en Kaat gearriveerd. Ze kwamen aan in een met kaarsen verlicht huis, want de stroom was weer eens uitgevallen. Erg leuk om elkaar weer te zien. De volgende dag zijn we de stad in geweest. Vooral Kaatje trok de aandacht met haar blonde haartjes. Op de markt keken ze natuurlijk hun ogen uit, vooral op de vleesafdeling. Wie niet zeker weet of-ie vegetariër wil worden, moet hier absoluut een keer gaan kijken. De volgende dag zijn we wat gaan toeren over de hellingen van de Kilimanjaro en de koffieplantages. En kwamen we vast te zitten in de modder met de auto. Onder aanmoediging van wat locals kregen we weer vaste grond onder de wielen. We wilden gaan zwemmen bij de Kilimakyaro-lodge, maar helaas, wegens laagseizoen geen water in het zwembad. Ander hotel geprobeerd, ook geen water in het bad. Ondertussen waren we al bijna 2 uur aan 't rijden. Uiteindelijk kwamen we uit bij het zwembad van het Impalahotel, op 5 minuten van ons huis.
Maandag zouden Marcel en Jacqueline naar de populaire Chinese Massage gaan. Helaas, tot nader bericht gesloten. De één zegt vergunningsproblemen, de ander dat de 3 masseurs al 3 maanden geen salaris hadden kregen en toen het vliegtuig terug naar China hebben genomen. Vervolgens zijn M en J maar wat geld gaan uitgeven in de stad aan leuke sarongs en t-shirtjes. 's Middags hebben de meiden een bezoekje gebracht aan de Internationale School. Doris wil inmiddels niet meer terug naar Nederland, zo leuk vindt ze alles. Vooral ook de kikkervisjes, gekko's, salamanders, kippen en eenden bij ons in de tuin. Inmiddels zijn ze op safari geweest naar de Ngorogoro-krater en de Serengeti, en dat was natuurlijk wel even andere koek dan het kinderboerderijtje hier. Afgelopen vrijdag zijn ze naar Zanzibar gevlogen en ook van daaruit alleen maar positieve berichten.
Inmiddels regent het vrijwel iedere nacht. Het wordt behoorlijk modderig op de dirtroads. Voor het hardlopen is het geen pretje, vooral omdat ik nogal geneigd ben tot vallen met letsel. Overigens is mijn knie weer helemaal genezen. Wel bijna 6 weken rust nodig gehad.
De laatste maanden voor de zomervakantie staan in het teken van wie er weggaat en wie er blijft van de buitenlanders. Veel leerkrachten hebben 2-jaarcontracten en gaan na afloop daarvan terug naar hun moederland of naar een Internationale School elders. Veel anderen hebben ook tijdelijke contracten. Voor de buitenlanders die hier permanent wonen, is dat wel moeilijk. Iedere keer moeten ze opnieuw investeren in vriendschappen. Ook kinderen zien aan het eind van het schooljaar zo'n beetje hun halve klas vertrekken. Maria's beste vriendin Skye gaat terug naar Zuid-Afrika. Anna's vriendin Isabelle naar Canada. De vriendinnen van onze Isabelle zijn bijna allemaal boarders, en die blijven wel. Veel mensen bieden hun inboedel en auto te koop aan.
Koninginnedag ging eigenlijk helemaal aan ons voorbij, tot we hoorden van het vreselijke drama in Apeldoorn. Zo afschuwelijk. Het was echt internationaal nieuws want we kregen het van allerlei buitenlanders te horen.
Gisteren hebben we vlakbij Moshi een prachtige kloof met een rivier ontdekt. Gaspard heeft nog even gezwommen met wat lokale kinderen, die natuurlijk behoorlijk onder de indruk waren van zijn blanke torso. Het was weer een beetje klauteren, dus ik liep op mijn bekende houterige wijze naar boven, en werd gepasseerd door een 8-jarig meisje op kapotte slippers met een emmer water op haar hoofd. Zo zielig, een paar honderd meter verder struikelde ze over een steen, en lag ze met de emmer water op de grond. Hopelijk heeft ze geen straf gekregen. Wat is het toch een contrast met het leven van onze kinderen.
