We zijn weer thuis! Zo hartelijk, verwelkomd met ballonnen, spandoeken en slingers op de parkeerplaats. Familie, vrienden, vriendjes en vriendinnetjes van de meiden stonden ons op te wachten, in regen en wind. En vorige week was het zo heet, ja ja. De reis was perfect verlopen, om 4.00 vertrokken uit Moshi en om 21.00 zaten we aan de wijn in onze eigen keuken. Op het aanrecht stonden wat eerste behoeftes zoals hagelslag, ontbijtkoek en veel spekjes klaar en de koelkast was gevuld, heel attent en erg handig.
Het inpakken voor vertrek was natuurlijk toch wel weer wat meer werk dan verwacht. Vooral omdat de stroom de één na laatste avond uitviel. En inpakken met een zaklantaarn gaat niet echt soepel. De laatste avond zijn we nog gezellig uit eten geweest met een paar mensen, leuke afsluiting.
Het huis in Valkenburg was gelukkig tamelijk netjes achter gelaten. 's Nachts heerlijk geslapen in ons eigen bed, dat toch wel een stuk zachter is dan dat in Moshi.
Vanaf donderdag zijn de meiden alleen maar met hun vriendinnen geweest, ze zijn heel blij om terug te zijn. Anna is continu bezig om het haar van al haar vriendinnen in te vlechten. Wij hebben het iets moeilijker. Aan de ene kant heerlijk om iedereen weer te zien, aan de andere kant wel wat weemoed. En het weer werkt natuurlijk niet erg mee, het is lang geleden dat we vier dagen achter elkaar geen zon hebben gezien. We hebben de AGA en de open haard maar aangemaakt.
Het autorijden gaat goed, als je al die keren dat we de ruitenwisser aanzetten in plaats van de richtingaanwijzer en instappen aan de verkeerde kant niet meetelt. Wat zijn de wegen gelijkmatig, en wat glimmen al die kleine autootjes mooi. Lang geleden dat we voor een verkeerslicht hebben gestaan, in Moshi is er namelijk niet één.
Gaspard wilde een beetje boos worden omdat ik zijn belegen kaas had geraspt. Maar schat, zei ik, we kunnen zo weer nieuwe kopen. O ja! zei hij. Gisteren ben ik voor het eerst naar Albert Heijn geweest. Ik zou onder andere wat flesjes bier gaan kopen, en wilde daarvoor wat lege meenemen om in te ruilen. O nee, dat hoeft hier niet. Ik heb anderhalf uur rondgedoold, en allerlei lekkers in de wagen gegooid, zoals gerookte zalm, franse kaasjes, poffertjes en witte chocola. Wat een keus. In Moshi is er per product meestal maar 1 merk te koop. Natuurlijk kwam ik wat bekenden tegen, dus daardoor duurde het ook zo lang. We hebben nu de neiging, hopelijk tijdelijk, om veel te snoepen en te snacken. En raar dat we het water niet eerst door de filter hoeven te gooien.
Wat missen we?
De negers. Afgelopen donderdag zag ik er één in de verte lopen op het Berkelplein, maar dat was het dan. Oké, we zullen snel een keer naar Amsterdam komen.
Onze kippen. Het groente-afval gaat nu weer in de GFT-bak, geen super-verse eitjes, geen hanengekraai en kippenruzies meer.
Vaileth (op onze laatste dag ontdekte ik hoe ze haar naam spelt, ik schreef altijd Violet) en Linda. Linda van 2½, met de spekbenen, die al zo leuk engels sprak. En swahili met Anna.
Het huis, lekker overzichtelijk, zonder trappen en met niet al teveel spullen.
Het relaxte leven, met iedere dag wel weer een nieuwe, meestal grappige, ervaring.
Onze internationale vriendenkring, van Nederlander tot Amerikaan, tot Mauritiaan, tot Zuidafrikaan, tot Tanzaniaan, tot Duitser, tot Brit, tot Canadees enzovoort.
Maar, het is ook goed om weer terug te zijn. Gaspard heeft nog 3 weken vrij, en heeft er een fijne collega bij zodat hij daarna iets minder uren kan gaan werken. Het is goed gegaan in de praktijk, met name dankzij de enorme inzet van de assistentes en de waarnemers. Ik heb grote kans op een baan als bedrijfsarts bij ArboNed, via Tempo Team Professionals. Anna en Maria mogen nog 2 weken naar school, in hun oude klas. Anna gaat naar groep 8 en Maria naar 3 of 4. Isabelle kan naar 2 gymnasium op het Stella Maris College in Meerssen. In de vakantie moet ze wel wat Latijn en Grieks inhalen. Op haar nieuwe middelbare school gaat Isabelle een intensief programma, “Fast Lane English” volgen. Het einddoel is een Cambridge Certificate voor de Engelse taal. Mooi dat ze haar nieuw verworven vaardigheden meteen kan gebruiken.
Verder zijn we erg blij met het snelle internet, de betrouwbare stroomvoorziening en dat het zolang licht is 's avonds. Maria wil zelfs om 22.00 nog niet naar bed, want “het is nog geen avond”. Deze week gaan we besteden aan het weer op zijn plaats krijgen van al onze spullen. En hopelijk snel lekker in de tuin zitten, sociale banden aantrekken en verhalen herkauwen.
Terugkijkend voelen we ons heel blij en tevreden over het afgelopen jaar. Het was een geweldige ervaring. Eigenlijk is alles wat we hoopten en verwachtten uitgekomen. En nu maar proberen om al het goede vast te houden. Ik zal verslag blijven doen op de weblog.
