We zijn in Moshi in de afrondende fase beland. Er zijn al veel bekenden weg, of voor vakantie, of definitief. Isabelle en Anna hebben nu twee vriendinnen te logeren, Madeleine en Isabelle, uit Canada, die vlak na ons ook definitief teruggaan. Hun vader is dit jaar in Toronto gebleven. Ze zijn hier al een week, want hun moeder wilde nog wat van het land zien per openbaar vervoer, en daar hadden de dames geen zin in. De meiden zijn echt aan het uitrusten, hebben maar weinig zin in uitstapjes. Ze kijken films, luisteren muziek, lezen blaadjes, knoeien wat met make-up en kleden zich 5x per dag om. Van een uitstapje naar de markt kwamen Madeleine en onze Isabelle ziek terug. Met veel gevoel voor drama kregen we te horen dat ze hoofdpijn, keelpijn en nekpijn hadden en vreselijk duizelig waren. Genoeg reden om de volgende 2 dagen in en om het bed te blijven, met pijnstillers en bouillonnetjes. In de tussentijd heeft Maria eindelijk, ze is al 6, leren fietsen. Ze krijgt er geen genoeg van.
We zijn een beetje aan het opruimen, maar het is een prettig idee dat we het huis niet leeg hoeven op te leveren. Waarschijnlijk hebben we het al voor een ruime week verhuurd in augustus aan een Spanjaard. Hij mailde in het engels en Gaspard dacht “hé, ik kan wel in het spaans antwoorden, we hebben niet voor niets een cursus gevolgd”. Gaspard kreeg een mail terug, de man vond zijn spaans “impresionante”, en of hij met hem kon bellen. Waarop Gaspard maar even terug mailde dat hij eerlijk gezegd de tekst door de Google Translator had gehaald, en dat zijn gesproken spaans lang zo goed niet is als zijn schriftelijke..... zweetdruppel, zweetdruppel.
We hebben ongeveer 8 vrijdagavonden zonder stroom gezeten, maar afgelopen vrijdagavond bleef tot onze vreugde het licht branden. Te vroeg gejuicht: het viel nu uit op zaterdagavond. Dít zullen we niet missen, roepen we dan. Net als het slome internet en de slecht afgestelde of ontbrekende koplampen van de daladala's. Maar verder zullen we veel dingen wel missen.
Zoals al die bijzondere namen. Sommige kinderen worden genoemd naar de geboortedag of het geboortejaar. Zo kennen we een Jumanne, ofwel Dinsdag. Badmeester Sabini (Zeventig) is in 1970 geboren. Andere leuke namen zijn Godlisten, Goodluck, Heavenlight. Gaspard noemt zichzelf hier Jespa, want niemand kan Gaspard uitspreken. Knops is ook heel moeilijk: Nobbzz.
Gaspard gaat in september/oktober even terug naar Moshi, in verband met het diabetesproject. Hij is inmiddels gepromoveerd tot projectleider.
We verheugen ons wel op Nederland. Fijn om onze familie en vrienden te zien, terug te gaan naar ons eigen huis, in ons eigen bed te slapen, de lange zomeravonden. Het wordt al meteen druk: eerste dag gesprek op Isabelle's nieuwe school en de tweede dag moet ik naar Venlo voor een sollicitatiegesprek bij een Arbodienst voor een baan als bedrijfsarts in zuid- en/of midden-limburg. Vooral het rijden er naartoe lijkt me spannend, hopelijk ga ik niet spookrijden of onverantwoord inhalen. En ik moet snel een sollicitatiepakje kopen, want ik kan natuurlijk niet aan komen zetten in een outfit van de tweedehands kledingmarkt in Moshi of in een safaribroek.
Inmiddels is het hier behoorlijk fris geworden, 18-20 graden overdag. En in Nederland tussen de 25 en 30! Nog een reden om maar 's terug te gaan vliegen....
