Onze laatste weken in Moshi zijn beslist niet saai te noemen. Gaspard heeft samen met René Mount Meru (4562 meter) beklommen, maar helaas moest hij op 4100 meter rechtsomkeert maken. De lucht bleek te ijl voor zijn hart. René heeft de top gehaald, maar daar was niet veel te beleven, want het regende en hij had geen uitzicht. Toch hebben ze genoten want de tocht was schitterend en ze hadden over het algemeen goed weer. Over een paar dagen ga ik de Kilimanjaro (5895 meter) op. Qua klimmen is het gemakkelijker dan Mount Meru, de moeilijkheid zit 'm vooral in de hoogte. Ben benieuwd. Ik ga met 2 vriendinnen en we hebben al besloten dat we het niet voor het doel (de top) doen, maar voor de weg er naartoe. Gewoon genieten van de belevenis en als we het halen is het mooi, maar zo niet, pech.
Verder kwamen we erachter dat er wat problemen waren in de klas van Isabelle. Ze was zelf één van de veroorzakers en de moeders zijn er zelfs aan te pas gekomen om het op te lossen. Gelukkig hebben de meiden het zelf ook heel goed opgepakt. Een belangrijke les: roddelen leidt altijd tot problemen. Blijkbaar is het iets universeels, op een Nederlandse middelbare school zal het vast niet minder zijn.
Isabelle is vanmiddag van het paard gevallen, het dier weigerde plotseling om te springen en ze vloog over de kop, uh, over het hoofd naar voren. Behalve wat lichte kneuzingen heeft ze gelukkig geen letsel.
En als klap op de vuurpijl hebben we Solomon moeten ontslaan. Voor de derde keer was hij dronken onder werktijd. Bij de tweede keer had Gaspard al aangekondigd dat het bij een volgende keer ontslag zou zijn. Omdat hij zoveel goede kanten heeft, gaven we hem het voordeel van de twijfel. Helaas was hij zo stom om het weer te doen. Als consequentie heeft het dat hij niet meer op het terrein kan blijven wonen. Aldus sleept hij Violet, Libe en Linda ook mee in de ellende. Terwijl Violet prima werkt en wij heel erg bereid waren om het gezin te blijven ondersteunen.
Waarschijnlijk gaan ze terug naar hun geboortestad, Bukoba, 3 dagen rijden hier vandaan. Ze zullen dan voor ons uit beeld verdwijnen. Vooral voor Anna is het een hele zware dobber, ze heeft zich zo aan Linda gehecht. Gaspard en ik lopen allebei rond met een steen in onze maag. Ons hele plan om het huis aan te houden staat of valt bij het toezicht dat op het huis kan worden gehouden. We moeten betrouwbare mensen op het terrein hebben. Wordt vervolgd dus.
De meiden hebben nog minder dan 2 weken school, 17 juni is de laatste dag. Hun taalgebruik wordt steeds meer een mengeling van nederlands en engels, vooral bij Maria. Afhankelijk van de ontwikkelingen op het personele vlak, gaan we wellicht nog een klein reisje ondernemen, voor we op 8 juli de terugreis naar Nederland aanvaarden. Tanzania is zo'n ongelofelijk groot land, 23x Nederland. In feite hebben we tot nu toe alleen het noorden gezien.
