Het wordt nu echt tijd dat we gaan. Vanmorgen was ik nog even wanhopig, te veel spullen en te weinig kofferruimte, maar het gaat waarschijnlijk toch lukken. Stop bijvoorbeeld een regenjack in een paardrijlaars! Ik ga een inpakboek schrijven!
Vrijwel nooit staat er iets over Tanzania in de krant. Maar vanmorgen stond er in de Trouw een bericht over de zoveelste door medicijnmannen vermoorde albino. Albino's schijnen nogal een geneeskrachtige werking te hebben, maar dan wel vermalen in een potje. Laten we er maar vanuit gaan dat dit soort dingen niet in de stad gebeurt en dat we net niet wit genoeg zijn.
Verder was het een emotioneel weekend. Veel afscheiden, o.a. van onze ouders. De mensen om ons heen zijn zo lief en hartelijk. De meiden zijn nu eigenlijk sterker dan ik. "Mam, sta je nou alweer te janken?"
In Zaandam zijn trouwens de weeën begonnen!
Om 14.00 rijden we met een taxibusje richting Frankfurt en om 20.15 stijgen we op. Er is 2 uur tijdsverschil, maar ik weet eigenlijk niet welke kant op. In ieder geval komen we om 5.30 aan. Goedemorgen!
Volgende bericht vanuit Moshi....
