Afgelopen vrijdag zaten we al om 8.00 in het ziekenhuis, uiteindelijk was Gaspard pas om 14.00 aan de beurt. Om 15.00 kwam hij terug op de zaal: zonder stent. De interventiecardioloog deelde de mening niet van de andere cardioloog, die dringend had geadviseerd om een stent te plaatsen, en wilde eerst nog een extra drukonderzoek doen. Dit is ook een onderzoek d.m.v. catheterisatie via de lies, maar dan met extra buisjes, die de bloedstroom voor en achter de vernauwing kunnen meten. Het bleek dat er nog voldoende bloed door de vernauwing stroomde. Blijkbaar had de medicatie toch al wat effect gehad. Gaspard was eigenlijk wel opgelucht, want hij zag de stent al niet zo zitten. Volgens de cardioloog kunnen we gewoon naar Tanzania gaan, medicijnen blijven slikken, af en toe bloedcontrole, niet teveel stress en voldoende lichaamsbeweging. Moet lukken. Na de ingreep heeft Gaspard nog 15 uur stil op zijn rug moeten liggen, dat was echt geen pretje. En hij moest dus een nacht blijven. Nou ja, al met al is de uitkomst wel positief.
Helaas konden we hierdoor niet naar het jaarlijkse kampeerweekend in Terwolde bij MJ en Luuk.
We hebben een (van oorsprong engelse) vrouw ontmoet die al 8 jaar in Moshi woont. Ze is hier ivm een cursus aan de universiteit van Maastricht. Zij heeft het zo langzamerhand wel gezien daar. Het is een tamelijk klein wereldje, waarschijnlijk precies goed voor een jaar. Ze werd wel een beetje gek in Maastricht, zo druk, zoveel winkels, zoveel aanbod van hetzelfde. Volgens haar moeten we vooral ondergoed meenemen van hier. Er is maar 1 winkel die dat verkoopt in Moshi, en dan ook nog van matige kwaliteit.
Verder is maar 1 kapper voor blanken, een vrouw die binnenkort 3 maanden naar Amerika vertrekt. En ik ga hier zo ongeveer elke 4 weken!
Ze is heel enthousiast over de school.
De meiden hebben hun laatste schoolweek. Vooral Isabelle heeft het tamelijk moeilijk met het naderende afscheid van groep 8.
Zelf heb ik ook wel mijn moeilijke momenten. Gelukkig had Carolien meteen een psychologische theorie klaar: het is een bekend fenomeen dat als je bijna je doel nadert, je je liever terugtrekt. Een half jaar geleden had ik nog een grote mond, dit doen we gewoon effe, maar nu denk ik af en toe "help, waar zijn we aan begonnen?". Er zijn nog zoveel losse eindjes, vergeet ik geen belangrijke dingen te regelen, wat staat ons te wachten enz. We gaan allemaal leuke mensen missen. Vandaag een heimwee-doos gekregen van de families Krux en Robeers met o.a. een geweldig leuk boek erin met foto's en verhaaltjes. Zo lief.
Ik moet ervoor zorgen dat ik deze laatste weken een beetje relaxed blijf, dat is beter voor de sfeer in huis.
Inmiddels zijn we ook op TV-valkenburg te zien met een interview. Ik zit als een soort schemerlamp naast Gaspard, vrijwel alles wat ik heb gezegd is eruit geknipt! Hij is steeds aan het woord, op zich prima gedaan hoor. Hij heeft het zelf nog niet gezien, wil-ie ook niet. Op hun laatste vraag of ze kunnen komen logeren in Tanzania voor de vervolgreportage, antwoordt Gaspard dat er vast wel een mogelijkheid is om een rieten hutje in de tuin te plaatsen. Prima idee.
