De nacht voor vertrek ging om 2.00 de telefoon, we hadden toch een taxi besteld? Misverstandje, moest zijn 14.00. Volgens mij had ik duidelijk 2 uur s' middags gezegd, maar ja.
Een SMS ontvangen van Kaj: s'nachts was Simon geboren! Een paar uur later bleek hij plotseling Viggo te heten. Kaj en Marjolein hadden zich opeens gerealiseerd dat de naam Simon misschien toch niet zo goed matcht met Kruit: Simon Kruit kun je ook uitspreken als Siem Onkruid. Een gezonde zoon, een pittige bevalling en inderdaad, we zien hem helaas pas als-ie 1 is.
De vlucht vanuit Frankfurt vertrok op tijd, ondanks de stakingen bij Lufthansa. Er stonden allemaal cameraploegen op de luchthaven, dus wij droegen Gaspard op om te vragen welke beroemdheid ging arriveren. Nou, het ging dus over de stakingen en daarbij, we stonden in de vertrekhal. Dus hopelijk is deze conversatie niet opgenomen.
Op de roltrap drukte Anna even op een rode knop, waardoor de roltrap abrupt tot stilstand kwam en ik bijna met 2 stuks handbagage vooroverkukelde. (Houdt altijd 1 hand aan de leuning!) Overigens heeft ze deze actie pas vandaag opgebiecht.
In het vliegtuig was het sober. Door de staking 1 maaltijd en alleen water te drinken, maar dat was geen probleem. We hebben slecht geslapen, echt heel weinig beenruimte.
We werden opgehaald door een taxi via het hotel: een Peugeot 504 Familial uit 1977. Een sterk beestje, want hij heeft 160 kilo bagage en ons erbij zonder probleem vervoerd.
Tja, en dan sta je plotseling op afrikaanse bodem en voel je je heel erg blank. Het was zwaarbewolkt en het regende een beetje. We mochten gelukkig meteen in onze hotelkamers om 7.30. Een keurig hotel overigens, the Parkview Inn. Na het ontbijt zijn we 2 uurtjes gaan slapen.
Daarna de stad in en dan weet je niet wat je overkomt. Een stoep van aarde vol met kuilen, overal donkere mensen, links- en te hard rijdende auto's, veel aftandse gebouwen, straatverkopers. En dan denk je toch wel even bij jezelf: "gaan we ons dit vrijwillig een jaar aandoen?" De meiden keken hun ogen uit en voelden zich, net als ik, niet echt op hun gemak.
Gaspard ging wat regeldingen doen en ik ging met de meiden op een muurtje zitten. Maria viel prompt op mijn schoot in slaap en ik voelde me een beetje afrikaans: wachtend met een kind op schoot. Daarna onze eerste ervaring met de afrikaanse horeca in de "Coffeeshop" (geen hasj, wel lang wachten), een trefpunt met voornamelijk blanken waar we naartoe gingen om huisadvertenties te zien.
Vanmiddag hebben we meteen al 1 huis bekeken, in de "goede" wijk Shantytown. Het huis was mooi, maar erg groot en niet gemeubileerd. Dus we gaan nog even verder zoeken.
Langzamerhand bewogen we ons met iets meer gemak door de stad. De mensen zijn heel vriendelijk. Er kwamen allemaal schoolmeisjes op onze meiden af, maakten een praatje en liepen hand in hand met Isabelle en Maria een stukje op. We hebben de hele dag geen blank kind gezien, dus blijkbaar is dat toch wel bijzonder in het stadscentrum zelf.
Vanavond in het hotel gegeten. We waren de enige gasten, er stonden 4 vrouwen in de keuken en toch weer 1, 5 uur gewacht op een tomatensoepje als voorgerecht, hoe krijgen ze het voor elkaar! Maar het was lekker en een hele vriendelijke bediening. Dit wordt echt een jaar les in geduld.
En we hebben wel mooi internet op de hotelkamer.
