Het leven lijkt op dit moment te bestaan uit voor en na het vertrek. Net als bij een bruiloft en een bevalling. Alles is gericht op die ene datum. Dit en dat nog even doen, en achter 29 juli bevindt zich een soort black box. Want wat hebben we nu concreet? We komen 30 juli om 5.30 aan en als het goed is staat er dan een busje van het hotel. Vervolgens een week hotel geboekt, en dan maar op zoek naar een huis. We krijgen hulp van Claudette en we weten dat er aanbod is, maar toch blijft het een gek idee dat we daar straks staan met 3 kinderen een zootje koffers en een draagbare digitale piano. Op dat moment eerst de onderste lagen van de pyramide van Maslow maar in orde brengen, zorgen dat de meiden een beetje op hun gemak raken en dan kunnen we beginnen aan onze persoonlijke verwerkelijking of innerlijke groei of hoe heet dat bovenste puntje ook alweer?
Gisteren had ik echt een off-day. Was de hele dag duizelig. Ik heb het geduid als een bijwerking van de lariam (malariapillen), maar het zou natuurlijk net zo goed een anticiperend heimweeverschijnsel kunnen zijn of een psychische voorbereidingszwakte. Of het begin van een twee weken durende zware griep. Maar gelukkig gaat het vandaag alweer beter.
Anna en Maria kwamen terug van een logeerpartijtje bij bopa en boma in Geleen, tassen werden in een hoek gedumpt en ze gingen voor de tv liggen. Om energie op te doen om elkaar daarna elk kwartier de kop in te slaan. Vanmorgen wenste Maria Anna "stommemorgen!" Ze zijn bezig met aankondigen welk speelgoed allemaal beslist mee moet naar Afrika. Veel te veel natuurlijk.
Isabelle is op dit moment onderweg vanuit Friesland. Heeft daar gezeild met de familie van Remmen. Een gezin met 3 jongens en 1 meisje, Dorien, vriendin van Isabelle. Veronique, de moeder, vroeg aan Isabelle hoe ze dat ervaarde zo'n ander soort gezin. Ja, zei Isabelle, het is wel een andere cultuur...
Dus ik riep net enthousiast tegen Anna en Maria dat Isabelle bijna thuiskomt, wat op de blijde reactie "Nee, he!" kon rekenen.
Gaspard heeft vandaag zijn voorlopig laatste dag spreekuur. Dit is de laatste eh eerste dag van de rest van m'n leven riep hij. Gek idee hoor.
