In de wijk waar we wonen, Shanty-town, hebben alleen de grotere straten een naam. Onze straat is naamloos, dus we beschrijven de route altijd als volgt: sla vanaf Lema Road het weggetje in van de Panda-Chinees, 1e links, 2e rechts, 3e hek (wit met bladeren erin gevlochten). Geen huisnummers, geen postcodes, onze enige huiscodering is Plot (stukje grond) 20. Er is dus ook geen postbezorging. Rekeningen voor electriciteit en water worden huis-aan-huis gebracht, en verder hebben de rijkeren een postbus in de stad. We hebben geen brievenbus en krijgen nooit folders of gratis kranten. Er hoeft dus ook geen oud papier te worden opgehaald, want wat er is, gaat gewoon in de hens.
Bij het postkantoor in de stad zijn allemaal genummerde, groene brievenbusjes. Er past niet veel in, dus regelmatig ligt er een briefje in dat we een grote envelop of pakje bij de balie kunnen ophalen. En dan begint het:
we krijgen het gewoon mee, alles nog netjes dicht, of
we krijgen het mee, maar ze hebben er in gekeken, of
we moeten eerst “belasting” betalen (smeergeld, tot nu toe geweigerd, toch meegekregen), of
pakje blijkt er allang te liggen, ze hebben vergeten het briefje in de postbus te leggen, of
combinatie
Voorbeeld: afgelopen week konden we een pakje ophalen van Miriam en Rieke, o.a. een Sinterklaasboek. Gepost op 26 november, aangekomen in Moshi op 2 december, 20 januari briefje in de postbus.
Dus hebben we ons voorgenomen om af en toe maar langs de balie te gaan om te vragen of er nog pakjes voor ons liggen. Mocht iemand wat willen sturen uit Nederland: meld dat er iets aan komt en wij laten weten of we het ontvangen hebben.
(Knops / Kruit, P.O. Box 8475, Moshi, Tanzania)
We zijn altijd erg blij met pakjes uit Nederland, maar schrikken wel van de verzendkosten. Soms zit er wel bijna 20 euro aan porto op. Een vriendin van ons, A.W. uit S. weet hier wel raad mee. Van haar hebben we doosjes drop en sinterklaaslekkers ontvangen, met maar 5 euro aan postzegels. We waren natuurlijk erg benieuwd naar haar geheim. Haar tips:
Zet met koeie-letters het adres erop, liefst geprint
Géén afzender vermelden
Maak het pakje niet te groot, en zorg dat je het zelf in een brievenbus of postzak gooit, dus niet via een medewerker van het postkantoor.
Dit moet je alleen doen met spullen waarvan het niet erg is als het misgaat. A. stuurt al jaren op deze manier doosjes de wereld rond en het is tot nu toe goed gegaan. Blijkbaar wordt het nergens echt gecheckt. Maar als je het terecht vindt dat het zoveel kost, per slot van rekening gaat zo'n pakje wel de halve aardbol over, ja, dan moet je gewoon eerlijk zijn...
Anna was deze week erg verdrietig. Haar vriendinnetje Tyra, die een paar keer bij ons gelogeerd heeft en ook op de foto in de krant staat, gaat van school af. Ze kan niet wennen aan het intern zitten. Vandaar dat haar ouders besloten hebben om van een klein dorpje aan de Tanzaniaanse kust naar Dar es Salaam te verhuizen en haar daar op een dagschool te doen. Het was vooral moeilijk omdat het voor Anna nogal abrupt kwam en we niet goed afscheid hebben kunnen nemen. Toen kreeg Anna ook nog te horen dat ze op haar verjaardag op 26 februari, net als Gaspard's ouders hier zijn, 4 dagen op Fieldtrip gaat ergens in de bush, in de buurt van Lake Manyara. We hebben het maar verzacht met te zeggen dat ze waarschijnlijk nooit meer zo'n aparte verjaardag meemaakt, tussen de apen en de olifanten.
Over apen gesproken. Ik ging vanmorgen hardlopen op de sportvelden bij de school, werd ik achterna gerend door 2 baviaantjes. Ik had geen idee of ze wilden spelen, of me in m'n kuiten wilden bijten dus heb maar wat gesist en het op een lopen gezet. Dat zal je in Sibbe toch niet snel gebeuren.
Het heeft nog steeds niet echt geregend en de droogte beïnvloedt nu ook de stroomvoorziening. Bijna dagelijks valt de stroom voor enkele uren uit. Dus deze week was het voor de meiden weer huiswerk maken met een mijnwerkerslamp op hun kop. We laveren tussen ergernis en gelatenheid, roepen de ene keer PowerCut en de andere keer CutPower.
Gaspard wordt behoorlijk opgeslokt door het diabetes-project van het KCMC. Klopt het dus toch, wat er in de krant stond over het harde werken. Maar hij weet gelukkig nog tijd te vinden voor het zwemmen, hij zit inmiddels op 62 baantjes in het 25-meterbad van het zwembad. Dat wordt binnenkort nieuwe overhemden kopen op de tweedehandsmarkt.
