Terwijl in Nederland de mensen op de schaats stonden, zaten wij met 6 volwassenen en 8 kinderen bij ruim 30 graden in 2 Toyota Landcruiser Safari's. Het bijzondere aan een safari-auto is dat er opening gemaakt kan worden in het dak, zodat je kunt gaan staan om dieren te zien.
We zijn de afgelopen dagen in 3 nationale parken geweest in Noord-Tanzania. Het gebied is heel dun bevolkt en er wonen vooral Masai, in zogenaamde boma's, een kring van hutjes binnen een omheining van een rieten muurtje. De eerste 2 nachten sliepen we in een tentenkamp, in 3 grote safaritenten met zelfs een badkamertje, net buiten Tarangire National Park. 's Nachts kon je de hyena's horen. Overdag deden we game-drives zoals dat heet, dieren spotten met de auto. We zagen olifanten, giraffes, zebra's, impala's, en nog veel meer dieren, te veel om op te noemen. Tarangire is vooral een savannelandschap, in tegenstelling tot Lake Manyara National Park, waar we op dag 3 doorheen zijn gegaan. Lake Manyara heeft veel meer tropisch regenwoud en water, dus daar zagen we vooral apen, vogels en nijlpaarden. Een paar apen vonden ons er wat verhit uitzien en trakteerden ons vanuit een boom op een urine-douche, heel attent.
De derde en vierde nacht logeerden we in de Bougainvillea-Lodge, in 7 kamers rondom een zwembad. Dat zwemmen was natuurlijk geweldig, na een dag zweten in een stoffige auto.
Op de vierde dag zijn we de Ngorongoro-krater ingereden. Een heel bijzonder landschap, een vlakte omringd door een bergrand, vol met dieren o.a. gnoe's, zebra's, buffels, wilde zwijnen, antilopen. Dorien en Isabelle hebben daar een kleine aanvaring gehad met een buffel. Ze gingen plassen in de bosjes, en hoorden plotseling een luide brul en hoefgetrappel. Snel broek omhoog en rennen! Hij liep even achter Isabelle aan en maakte toen gelukkig rechtsomkeert. De meiden waren compleet overstuur. Maar na verloop van tijd werd het natuurlijk een goed verhaal. Eigenlijk hadden de gidsen even een check moeten doen voordat iedereen ging plassen. Gaspard heeft nog voorzichtig wat feedback gegeven, maar dat werd niet echt op prijs gesteld.
Een absoluut hoogtepunt was het aanschouwen van een troep leeuwen met kleintjes. In eerste instantie op zo'n 50 meter, maar later gingen ze op pad om een prooi te vinden. Enkele leeuwinnen kwamen vlak bij de auto. We hebben nog een tijd gewacht of ze echt tot de aanval over zouden gaan, maar dat duurde te lang. Misschien was dat ook wel een beetje te heftig geweest voor ons stadsmensen.
Het is opvallend hoe weinig de dieren zich aantrekken van de safari-auto's. Vooral in de krater was het op sommige plekken behoorlijk druk. Bij zo'n leeuwenplek staan dan toch al gauw 10 auto's. Maar het lijkt alsof ze de auto's zien als een andere diersoort, waar ze zich verder niet door bedreigd voelen. Behalve in Tarangire, daar rende een boze moeder-olifant een stukje achter 1 van onze auto's aan.
Oudejaarsavond vierden we in de lodge. Heel stom, maar we hadden het vuurwerk in Moshi laten liggen. Er werd aangekondigd dat er een groep traditionele dansers zou komen optreden. Dus we dachten dat dat wel zo'n domme toeristenattractie zou worden met schaarsgeklede brullende krijgers, maar dat viel erg mee. Eigenlijk waren het gewoon zo'n 20 dorpelingen die kwamen trommelen en dansen. Wie mee wilde doen, deed mee, zonder enige dwang. Ook het hotel-personeel rende af en toe de dansgroep in om even mee te dansen. Zo ook de nachtwaker, op rubberlaarzen en met zaklantaarn. Tussendoor hebben we met wat collega-toeristen uit Frankrijk en Amerika liedjes gezongen, zoals Vader Jacob in canon. Tegen twaalven riepen we tegen de hotelchef dat we moesten gaan aftellen. Maar dat vond ie niks, hij zei dat we gewoon door zouden dansen en dan merkten we vanzelf wel wanneer het 12 uur zou worden. Dus om ongeveer 10 over 12 begonnen sommigen elkaar toch maar 's voorzichtig Happy New Year (heri ya mwaka mpya!) te wensen. Er was geen enkele knal of pijl in de verre omtrek te bekennen.
Om 1 uur hebben we op de hotelkamer nog even 2 flessen champagne van Schiphol soldaat gemaakt. Al met al een bijzondere en warme jaarwisseling.
De volgende dag reden we terug naar Moshi. Eén van de auto's kon door een probleempje nog maar gemiddeld 30 km per uur, dus we deden er de hele dag over. De kinderen hebben zich overigens prima gedragen, want het was af en toe niet makkelijk om zolang en zo vaak in de auto te zitten.
Onderweg maakten we nog een stop in Arusha, waar we een andere auto hebben opgehaald, een Mitsubishi Pajero. De Suzuki is toch wat te beperkt voor deze omgeving. De toestanden met de autoverkoper en de bank verdienen een eigen verhaal, want het ging allemaal niet erg soepel, maar dat wordt te langdradig.
Ondertussen zijn we alweer zo ver in de tijd dat MJ, Luuk en de kinderen vanavond de terugreis gaan aanvaarden, 10.000 kilometer naar het noorden met een temperatuursverschil van 35 graden. We hebben een heerlijke tijd gehad met z'n allen. Maria is ondertussen 6 jaar geworden en had het geluk om veel visite uit Nederland te krijgen. In Tarangire was het personeel zo lief om een verjaardagstaart voor haar te maken.
De foto's van de safari zullen we binnenkort op de weblog plaatsen. We hebben er in totaal zo'n duizend waar we uit kunnen kiezen, want zelfs kinderen maken tegenwoordig digitale foto's. Veel van hetzelfde natuurlijk, want iedereen wil alles er op hebben. Onze batterij was halverwege leeg en we hadden de oplader vergeten. Eigenlijk gaf dat wel rust, gewoon lekker kijken zonder te bedenken hoe je iets zo goed mogelijk op de foto krijgt.
Morgen vertrekken we met Chris, Marcel, Ipo en Seb naar de bergen en de kust, want zij hebben nog een weekje Tanzania voor de boeg.
Voor iedereen die dit leest een Gelukkig 2009 en ik kan het niet laten om te zeggen dat ik erg blij ben dat ik niet naar allerlei nieuwjaarsrecepties hoef, waar je niet weet wie je nu wel en niet moet zoenen.
