We hebben een erg geslaagd safari-weekend gehad. Vrijdag overnacht in Lake Manyara Tented Camp, overzichtelijk en knus. En zaterdag in de Tarangire Safari Lodge. Iets minder intiem, maar wel uniek door het schitterende uitzicht op de Tarangire-vlakte en midden in het park. Terwijl je een biertje drinkt op het terras, zie je beneden een giraffe of olifant voorbij schuiven. De kinderen moesten steeds onder begeleiding naar de tent, want je weet nooit wat je tegenkomt. En 's nachts mochten we de tent niet meer uit. In Arusha NP hebben we in Momella Lake duizenden flamingo's gezien, een onvergetelijke ervaring. Onze gids was geweldig, vooral zijn naam: Godlisten. Hij was tamelijk fanatiek en stopte voor alles wat bewoog. Gerda, die zoals bekend nooit te lang op een zelfde plek wil blijven, hoorden we regelmatig wat sputteren: It's so hot. Okay, very nice, we can go. Now I like a Cold White Wine in the Lodge. Ja, daar hebben we al 5 foto's van. The children want to swim.
Uiteindelijk listende hij ook wel naar ons, en lagen we om half vijf 's middags met z'n allen in het zwembad.
Violet is ziek: malaria. Nu wordt die diagnose hier wel erg gemakkelijk gesteld. Zodra je je ook maar een beetje niet lekker voelt: malaria-test. En natuurlijk komen daar soms verkeerde uitslagen uit. In deze regio komt malaria heel weinig voor. Wij zijn zelf dan ook gestopt met de pillen in verband met teveel bijwerkingen. En eerlijk gezegd maakt Violet niet de doodzieke indruk die je bij malaria ziet, maar heeft ze waarschijnlijk een griepje. Dus zijn we vandaag zelf aan 't poetsen. Gisteravond stak er namelijk een flinke wind op vanaf de Kili, en omdat er veel open staat, ligt alles binnen de kortste keren onder een laag stof.
Volgende week hebben de kinderen weer ruim 2 weken vakantie. We zijn nog aan het bedenken waar we naartoe willen. Mogelijk wordt het Zanzibar. Het is laagseizoen, dus dat is gunstig. Gerda en Henk zitten er nu, en ze belden gisteren om te vertellen hoe fantastisch het is. Ze zouden zelfs met dolfijnen gaan zwemmen. Misschien helpen ze Henk wel van het roken af! De dolfijnen schijnen namelijk nogal sterke therapeutische effecten te hebben op mensen. Toen ik een keer van dichtbij dolfijnen zag vanaf een boot op La Palma, moest ik bijna huilen. Maar ja, ik krijg ook tranen in mijn ogen van Klaar-Overs in de regen, dus dat zegt niet zoveel.
Maria is inmiddels ook haar tweede voortand kwijt, beetje vroeg, dus dat wordt waarschijnlijk 2 jaar rondlopen met een groot gat. Haar uitspraak van het engels was al goed, maar nu is de engelse th van “thing” en “the” helemaal perfect.
