We staan om iets na 6 uur op, meestal met lichte tegenzin. Gaspard maakt het ontbijt. Het brood van hier is na 1 dag niet meer gewoon te eten, dus hij maakt er een tostie van. Ja, inderdaad, toch maar een tostie-apparaat aangeschaft. Flesjes water, pauzehapje, net als thuis, in de schooltassen.
Om tien over zeven de deur uit, hetzij lopend of met de auto, de ene dag ik, de andere dag Gaspard. Op school aangekomen neemt Isabelle zo snel mogelijk afscheid, want ze wordt liever niet met ons gezien. Anna en Maria brengen we naar hun klassen. Elke dag hetzelfde ritueel met juf Narelle: "goodmorning Maria, how are you today?". Waarop een zacht "I'm fine, thank you" volgt.
Vervolgens ga ik rond een uur of 8 lopen met 1 of meer loopmaatjes. Vandaag alleen met Monica, de Zimbabwaanse. Ze wist een oversteekje bij een tamelijk onstuimige rivier, en via een paar rotsblokken bereikten we de overkant. Er zat een oude man zich te wassen, die de grootste lol had over mijn houterigheid. Met Monica gesproken over het drama Zimbabwe. Haar ouders zijn door aanhangers van de regeringspartij geïntimideerd, alleen om het feit dat ze een blanke schoonzoon hebben, en daarom wel aanhangers van de oppositie zullen zijn. Wat ze natuurlijk ook zijn, net als ieder weldenkend mens daar.
Daarna thuis een kopje koffie met mijn man. Violet is dan begonnen aan het huishouden en Solomon werkt in de tuin. Wij handelen ondertussen allerlei administratieve- en praktijkzaken af uit Nederland, naast mail en blog. Dit jaar zouden we niet kunnen doen als het internet niet bestond.
Dan boodschappen doen of even de stad in. Tot nu toe hadden we nog tamelijk wat regeldingen, maar dat wordt natuurlijk steeds minder. Binnenkort gaan we kennismaken in het ziekenhuis, het heeft even geduurd omdat een aantal sleutelfiguren er nog niet was. Maar dat vinden we eigenlijk wel prima. Het is heerlijk om eerst alles praktisch een beetje voor elkaar te hebben.
s' Middags komen de kinderen weer in beeld. We zijn tamelijk veel tijd kwijt met halen en brengen. Ze hebben alle drie andere eindtijden door verschillende buitenschoolse activiteiten. Nederlandse les krijgen ze 2x1,5 uur per week van juf Meike uit de Achterhoek. Daarnaast moeten ze uit een aantal sportactiviteiten kiezen. Bij gebrek aan hockey heeft Anna voor voetbal gekozen en Isabelle voor basketbal. Na de herfstvakantie is er weer een ander aanbod. Maria krijgt samen met een jongetje privé-zwemles in het buitenbad van de school. Dat moeten we apart afrekenen, kost wel 1 euro per les van ruim een half uur. Ondertussen zit ik lekker op een bankje te kletsen met de andere moeder. Ik vond zwemles altijd één van de grootste rampen van het ouderschap, maar zo is het goed te doen.
Anna krijgt dwarsfluitles van een swingende, goedlachse Amerikaanse neger. Isabelle is na 1 pianoles al geswitcht van leraar. De eerste stonk enorm naar zweet en had een heel ander idee dan zij over de inhoud van de les. Nu heeft ze een juf en gaat het een stuk beter.
Dan zit Anna nog op de creativiteitsclub, lekker fröbelen in een tuin. Vanaf morgen beginnen ze met paardrijles. Nou, en dan lijkt alles weer op thuis, behalve dat alles zich hier op school afspeelt, alleen op doordeweekse dagen en dat ze nog veel meer buiten zijn. En last but not least: alles in het engels.
Verder geef ik iedere dag engelse les aan Violet. Ze heeft alleen lagere school en spreekt geen woord engels. Ze is heel gemotiveerd en voor mij is het ook leerzaam, want de enige andere taal waarin we kunnen communiceren is Swahili.
In vergelijking met Nederland gaan we zeker een uur eerder naar bed allemaal. Niet alleen door die absurd-vroege opstaantijd, maar ook omdat we s' avonds een stuk minder te doen hebben. Onze boekenvoorraad begint al goed te slinken.
