Het is heerlijk stil in huis. De kinderen zijn op school en Violet is naar het consultatiebureau met Linda in het ziekenhuis. Dat gaat zonder afspraak, dus het zal daar wel weer een dolle boel zijn, met veel geuren en kleuren. Linda groeit volledig van de curve af, ver boven de P90, kortom behoorlijk te zwaar. Leuk contrast met de beelden die men gewoonlijk over Afrika laat zien.
Gaspard is met Solomon naar Arusha om te kijken naar een auto. Jean heeft de auto vorige week helaas weer opgehaald. Haar andere auto was stuk en haar zoon bleek de "onze" vaker nodig te hebben dan ze dacht, dus of ze hem weer terug kon krijgen. Van de ene op de andere dag zaten we zonder. En nu we eenmaal weten hoe handig het is, moet er toch maar een andere komen.
Afgelopen weekend heeft Milou bij ons gelogeerd en we hadden beloofd haar thuis te brengen. Konden we meteen even kijken op de door Isabelle zo geprezen boerderij. Met Solomon's volkswagenbus over een "dirtroad", ongeveer een half uur hier vandaan richting de Kilimanjaro. Inderdaad een indrukwekkend gebeuren. Een gebied van 100 hectare met alleen maar bloemen- en plantenvelden en kassen. De bloemen worden gekweekt voor het zaad en de planten voor de stekjes. Twee keer per week gaan er 2 containers op transport per vliegtuig naar Nederland en van daaruit wordt het ook naar naar andere landen geëxporteerd. Dus behalve dat ik heb gevonden waar onze tweedehandskleding naartoe gaat, heb ik nu ook ontdekt waar Nederlandse kamerplanten vandaan komen!
Op de plantage werken bijna 400 mensen. Fons, de vader van Milou, loopt als een echte Boss over de plantage en levert zo nodig commentaar, in vloeiend Swahili en op vrij directieve wijze. Management by Walking Around noemen we dat in Nederland, maar bij ons gaat het er wel wat softer aan toe. Er zit nog 1 laag management tussen hem en de werkvloer. Een landarbeider verdient nog geen 2 euro per dag. Ze werken 6 dagen per week en krijgen tussen de middag een warme maaltijd. De arbeider heeft wel een bepaalde bescherming en er zijn ook afspraken met de vakbond, maar bijvoorbeeld ontslaan gaat hier een stuk gemakkelijker. Het op de plantage zijn, was weer 1 van die "schurende" ervaringen. Het verschil tussen blank en zwart (of rijk en arm) is dan zo groot. Volgens Milou kon Solomon maar beter in het busje op ons wachten, want voor de honden is hij een onbekend zwart gezicht, dus...
Even later zitten wij op het terras op mooie banken en worden bediend. Aan de andere kant, er zijn hier zoveel mensen die willen en kunnen werken, dat degenen die een baan hebben, zich gelukkig kunnen prijzen. En als je in een klein huisje woont aan de rand van de plantage, met wellicht een eigen moestuintje, is het leven goedkoop. Maar je moet dan niet de ambitie hebben dat je kinderen naar de middelbare school gaan en qua luxe valt er niet veel te wensen. Behalve een mobieltje, want dat heeft bijna iedereen. Helaas werd foto's maken niet op prijs gesteld. Er is wel een website van vasso-agroventures.
Vorige week zijn we voor het eerst in het KCMC geweest. We hadden een afspraak met een professor, maar toen we daar precies op tijd voor de deur stonden, bleek dat hij nog in een Meeting zat, en behalve dat zaten er nog 3 mensen te wachten die ook om 16.00 een afspraak hadden. In de tussentijd hebben we een rondleiding gekregen van Anthony Hall, hoofd van de Oogkliniek. Hij is zelf bezig met nieuwbouw, ziet er goed uit, maar de rest van het KCMC is erg armoedig. En dat is dan het AZM van deze regio! Ik was qua gebouwen al wat gewend van Belgische ziekenhuizen, maar dit... Hoe de zorg verder is, weten we natuurlijk niet, maar van wat we tot nu toe gehoord hebben, is ook dat niet om over naar huis te schrijven. Behalve de beperkte middelen zou er nogal een aansturingsprobleem zijn.
Om het ziekenhuis heen is het één en al bedrijvigheid. Familieleden, onontbeerlijk bij de verzorging van de patiënten, liggen op het gras. En verder natuurlijk weer stalletjes met van allerlei waren. Na de rondleiding van een uur kwamen we terug bij het kantoor van de professor, maar in de rij wachtenden was nog geen verandering opgetreden. We krijgen een nieuwe afspraak, maar tot nu toe hebben we nog niets gehoord. Dit is Afrika!
