We hebben onze eerste HASH meegemaakt. Dat is een activiteit die al jaren door hier wonende buitenlanders wordt georganiseerd, 1x per 2 weken. 2 mensen zetten ergens in de omgeving van Moshi een hardloop- annex wandelroute uit, met om de 20 meter een markering. Elke kilometer staat er een kruis en stopt de route-aanduiding. Op die plek moeten de eersten die aankomen de verdere route proberen te vinden. Ergens, in een straal van 100 meter, bevindt zich namelijk weer een markering en wordt de route vervolgd. Degenen die de route vinden, moeten pijlen, van bijvoorbeeld takken, leggen in de goede richting. De bedoeling is dus dat door het zoeken er oponthoud ontstaat bij de eersten, zodat de groep niet te ver uit elkaar gaat.
Het principe was mij al een keer in het Engels uitgelegd en ik, op mijn beurt, had het Gaspard en de meiden verteld voordat we gingen. Ik vertelde ze dat er om de 20 meter een bloem zou staan om de route te markeren. Ik dacht al bij mezelf: “zouden ze daar plastic bloemen voor gebruiken, die ze iedere keer doorgeven aan de volgende organisator?” Dus toen we gingen rennen en lopen vroegen we aan de mensen waar nou toch die bloemen stonden. Wat bleek: het waren markeringen met flour (meel, uitgestrooid als stip of kruis op de grond) en geen flower.
Nou ja, het was heel erg leuk. Rennen en wandelen door de koffie- en bananenplantages, door gehuchtjes met nieuwsgierige inwoners, prachtige uitzichten. Na afloop was er drinken en eten en hebben we weer een aantal aardige mensen ontmoet. Het is opvallend hoe snel je hier contact hebt met andere buitenlanders. We zijn zelfs de dag ervoor al op een verjaardagsfeestje geweest. De Nederlanders die hier zitten, zijn bijna allemaal bloemenkwekers. Anderen, voornamelijk Duitsers, Amerikanen en Engelsen, werken voor ontwikkelingsprojecten, voor de kerk of in het ziekenhuis.
Inmiddels hebben we een auto. Jean, de zus van de tuinman, waar ik al eerder over verteld heb, is zo aardig om 1 van haar auto's een jaar tegen vergoeding uit te lenen. Het is een Toyota HiLux Surf 4wd, een heel krachtige bak. Omdat er hier links wordt gereden, zit de hele bediening gespiegeld, dus als je de richtingaanwijzer denkt aan te zetten, beginnen de ruitenwissers op en neer te zwiepen.
Vanmiddag hebben we er een uitstapje mee gemaakt. We wilden naar een paarden-boerderij gaan, maar hebben 'm niet kunnen vinden. We kwamen na een uur terecht bij de ingang van Kilimanjaro National Park, mooie rit, maar het geklaag op de achterbank was niet van de lucht. Waar is het nou, we moeten plassen, we hebben honger, we zijn misselijk, we zijn moe, we hebben hoofdpijn, gaan we terug naar huis want we vinden het toch niet, au m'n kop. Inderdaad, we kwamen onverrichter zake terug, maar hebben wel even goed de 4-wheeldrive uit kunnen proberen. Want het is af en toe ongelofelijk, zulke kuilen in de weg.
Volgende keer: de schoonheidssalon...
