Deze week stond in het teken van de integratie met de Mzungu (blanken)-populatie. Nou, daar hoef je geen moeite voor te doen want overal kom je dezelfde mensen tegen.
Er is hier een wekelijkse bijeenkomst, the Playgroup, voor moeders met hun babies, steeds bij een andere moeder. Deze week was het bij Gordana, mijn loopmaatje. Ze nodigde me uit om ook een kopje koffie te komen drinken, "zodat ik wat mensen zou ontmoeten". Ik zag het eigenlijk niet zitten, maar wilde mijn nieuwbakken vriendin niet voor het hoofd stoten. Ik ging zo laat mogelijk. Daar aangekomen zaten er allemaal moeders met kindjes in de tuin, samen met hun Tanzaniaanse nannies. Ik was de enige zonder kind, want gelukkig heb ik de baby-leeftijd ver achter me gelaten en waren de meiden op school. Iedereen was weer amerikaans spontaan en aardig. Op een gegeven moment riep een duitse moeder, die, als het hier niet zo warm zou zijn zeker geitenwollen sokken zou dragen, "we gaan zingen!" Iedereen zeeg neer in een cirkel in het gras met een kind op schoot, en ik dacht wat moet ik nou? Weggaan was te bot, op een afstandje zitten kijken te arrogant, dus ik ging er maar bij zitten. Daar zat ik enigszins gegeneerd meeneurieënd en klappend, en op een bepaald moment rondjes lopend in de kring. Ik keek van een afstandje naar mezelf en moest eigenlijk zo vreselijk lachen. Volgende keer neem ik Gaspard mee, dat zou pas shockerend zijn! Zo snel als enigszins fatsoenlijk was, heb ik me uit de voeten gemaakt.
In een Club op een werkelijk zeer idyllisch plekje, aan een rivier, kun je wat drinken/eten en draaien ze regelmatig films in de open lucht. Op donderdagavond is het Ladies Night en worden er een aantal afleveringen van "Sex and the City" gedraaid. Ik had me tegen 1 van de dames laten ontvallen dat het me wel leuk leek om een keer mee te gaan. Volgens mij niks concreet afgesproken, maar plotseling stond ze gisteravond luid toeterend voor de poort. Dus ik maar snel mee, want het is de moeder van Maria's vriendinnetje Malaika. En die prille vriendschap moet natuurlijk niet stuklopen op mijn blijkbaar onduidelijke communicatie.
Op de club communiceerde ik ook heel goed. Maakte kennis met twee, naar ik aanneem amerikaanse vrouwen, die een cocktail aan het drinken waren. Ik vroeg ze hoe de cocktails heten. 1 zei "Bokito". Dus ik riep uit: "o, the monkey!" Vraagtekens in hun ogen. Dus ik hang maar even snel een slap verhaal op over Bokito die een vrouw besprongen had, blabla, haha. Kijk ik even later op de cocktailkaart, geen Bokito te bekennen, wel een Mojito. Door het geruis van de rivier had ik het niet goed verstaan. Ik heb het maar zo gelaten, weten zij veel. Dat kijken naar Sex and the City is in ieder geval goed voor mijn engels, ik heb maar een paar keer op het verkeerde moment gelachen.
Eindelijk hebben we internet thuis! En de man van TTCL, de Tanzaniaanse provider, is er maar 6x voor geweest! Het is hier gebruikelijk dat iedereen die een huis betreedt, z'n schoenen uitdoet. Is ook wel logisch, met alle stof. Maar met deze man was dat geen feest, ongelofelijk, het heeft me bijna een hele spuitbus toiletverfrisser gekost.
Vandaag was de Kilimanjaro heel goed te zien. Dat gebeurt namelijk niet zo vaak, meestal zit-ie in de wolken. Heel bijzonder eigenlijk, zo'n berg die zich alleen maar laat zien wanneer het hem goeddunkt.
