Hallo allemaal!
Ik (Isabelle) had zin om ook eens iets op mijn ouders weblog te schrijven, dus hier mijn algemene indruk van Afrika en natuurlijk de gebeurtenissen van vandaag. De eerste dag dat we hier waren dacht ik echt waarom kijken ze zo naar me? Als ik eerlijk ben voelde ik me wel een beetje interessant maar daarna vond ik het een beetje eng worden. Overal langs de weg staan kraampjes met zonnebrillen, draagbare radio's, horloges enz. Je hoeft maar een blik daarop te werpen en ze denken al meteen dat je iets wil kopen. Dat is natuurlijk wel vervelend maar na een tijdje denk je zelf ook; wat zou ik doen als ik een hele dag langs de drukke weg moest staan wachten met zo'n kraampje tot je ,iets verkoopt. Ik zou dan ook wel een beetje aandringen hoor. Ook hebben we dus de school al gezien. Ik vind het allemaal wel leuk en aardig. Ik denk niet dat ik boarding ga, (Op de school slapen en dan in het weekend naar huis) omdat ik het huis heel gezellig vind en ik een leuke kamer heb wil ik toch liever thuis blijven. Ook hoorde ik van een klasgenootje dat er een Nederlands meisje bij me in de klas komt, Milou. Dus het valt hier allemaal wel mee;). Maar iedereen vindt dit de bush-bush terwijl dat nergens op slaat want ik heb nog geen bosjesmannen gezien hoor! Alleen bedelaars, verkopers, tuinmannen, werksters, taxichaffeurs en veel donkere mensen.... Vandaag zijn we naar het centrum gegaan en hebben we keukenapparatuur ingeslagen: koelkast, oven, waterkoker enz. Toen zijn mama, Anna, Maria en ik naar het hotel gelopen en is papa geld gaan pinnen voor de spullen. Toen kwam hij met onze rafiki (= vriend en is vaker onze taxichaffeur) ons oppikken en zijn we met spullen naar het nieuwe huis in Shanty Town gereden. Daar alles neergezet en hebben wij met Linda gespeeld. Alleen ze gleed uit, moest huilen en viel vervolgens in slaap. Dus toen verveelden we ons een beetje. Toen ben ik met papa naar een supermarktje gelopen en heb ik een cola gedroken. Toen hebben we de man ontmoet die de oven en koelkast kwam brengen (die paste namelijk niet in de taxi) het was een pick-up en papa en ik moesten in de laadbak. Ik heb het overleefd!! De weg naar ons huis zit namelijk vol kuilen, je voelt hem aan komen. Maar het was wel stoer. Die oven stond los, dus met een hand hield ik de oven vast en de andere de auto. Haha, ik viel er bijna uit.
Toen we er waren werden de oven en koelkast in de keuken gezet en ze reden weer weg (betaald hoor). Toen zagen we wel dat de oven een andere stekker had dan het stopcontact;). Dus dat moet nog geregeld worden! We zitten nu gewoon weer in het hotel. We werden namelijk terug gebracht door onze rafiki. Het is echt een hele lieve man. Dalijk gaan we lekker eten in het hotel. Ze hebben hier echt alles! Ik dacht dat we gebakken sprinkanen zouden krijgen maar ze hebben ook frites!! Anna gaat ook nog een stukje op de weblog schrijven dus jullie horen nog van mij en natuurlijk mijn moeder en de rest van de knopsjes!
Dikke kus Isabelle!!
